ในเช้าวันสีเศร้า คนนั่งร้องไห้กับต้นไม้พลางเล่าเรื่องเศร้าที่พึ่งค้นพบ ร่องรอยบาดเจ็บยังอยู่ รอยเลือดยังอยู่ น้ำตายังไหลอยู่ และถ้อยคำยังไม่จบสิ้น ทำไมคนบินไม่ได้ คนเอ่ยขึ้น การตกต้นไม้ครั้งแรกเจ็บปวดเกินจะปล่อยผ่านไปโดยไม่คร่ำครวญ ...... ต้นไม้นิ่งเฉยก่อนจะตอบว่า เจ้าไม่มีปีก ทำไมข้าถึงไม่มีปีก คนยังถามต่อ เจ้าไม่ใช่นก ต้นไม้ตอบในทันที แล้วทำไมนกมีปีกแต่คนไม่มี คนตั้งคำถามอีก ข้าไม่ใช่นก ต้นไม้ตอบเพื่อสิ้นสุด แล้วทำไมต้นไม้ไม่มีปีก คนไม่ชอบการสิ้นสุด ข้าไม่ต้องการบินข้าจึงไม่มี นกมีหน้าที่ต้องบินจึงต้องมี ส่วนเจ้าแม้จะต้องการ แต่เจ้าก็ไม่ได้มีหน้าที่ต้องบินเจ้าจึงไม่มี ต้นไม้พยายามตอบ คนพยักหน้า เมื่อได้ฟัง คนมีหูจึงต้องรับฟัง เพราะมันอาจจะเป็นหน้าที่ของผู้ที่มีหู ทำเป็นรู้ดี ทำเป็นรู้ดี ทำเป็นรู้ดี เสียงนกดังมาจากทุ่งเมฆสีขาว บินก็ไม่เป็น เดินก็ไม่ได้ ทำมาเป็นสอน นกกล่าวยั่ว ...... ต้นไม้ไม่ตอบ มิใช่เพราะจนด้วยถ้อยคำ แต่มันนึกขึ้นได้ว่า ต้นไม้ไม่มีปาก การพูดจึงไม่ใช่หน้าที่ของมัน การหาคำตอบเป็นเรื่องของคน และอย่าไปฟังเสียงนกเสียงกา ที่ทำไม่เป็นแม้แต่ผลิใบเขียวๆ
เจ้าขาว 6 พ.ย. 2545 00:12 น. - ID 25637 
828
0
0
6 พฤศจิกายน 2545 11:56 น. - comment id 93918
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.......ตามมาแอบอ่านจ้า.......^*^
^*^...............^___^..................^*^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
