**..ฉันได้มาได้เห็นเว้นแต่ว่า มิอาจคว้าความมีชัยเหมือนใครนั่น เพราะต่างแห่งต่างสมัยต่างวัยกัน ความมุ่งมั่นและความคิดก็ผิดไกล **..สิ่งที่ได้พบเห็นเป็นอย่างนี้ คนดีดีหมดหวังดังป่วยไข้ อยู่อย่างซังกะตายแค่หายใจ ทำงานไปพอข้าวปลาเอามากิน **..คล้ายเป็นกฎธรรมชาติไม่อาจฝืน ยามคนขืนแพ้เล่าเฝ้าแพ้สิ้น เมื่อน้ำตาทุกหยดได้รดริน คนจะยินดีไหมไม่ต่างกัน **..ออกสายสักนิดที่คิดกู้ เขาเคยอยู่แต่ไหนแต่ไรนั่น เหมือนเมื่อคนเข็นเกวียนเจียนตายพลัน เทพเทวัญ เพิ่งจะได้ให้แนวทาง **..ร่วมแรงกันเข้าสิพี่น้องเอ๋ย หล่มใดเลยจะสกัดหรือขัดขวาง เมื่อพวกเราตื่นตัวกันทั่วทุกบาง เราย่อมสร้างทุกอย่างได้ดั่งใจจินต์ **..จะสอยดาวสาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า มาทำอาหารให้คนไร้สิ้น ฟันนภาที่เห็นออกเป็นชิ้น เอามาสินเป็นเสื้อเผื่อคนจน **..จับเอาดวงตะวันอันกว้างใหญ่ จัดสรรให้คนพำนักพักทุกหน เที่ยวรวบรวมธาตุมาทั้งสากล แล้วคิดค้นปรุงเป็นยาฆ่าโรคภัย **..ถึงกาลนั้นฉันคงร้องก้องโลกว่า ข้าเคยมาเคยเห็นเว้นแต่ไม่ ต้องแบกความผิดหวังติดหลังไป แต่ครองชัยสูงค่าเกินตาคน....***********
11 ตุลาคม 2545 19:26 น. - comment id 86506
ขอบใจ น้อง ต่อง ต้อง มาก ที่มีข้อคิด และ เรื่องราวดีๆมาฝากเพื่อนๆเสมอนะคะ
11 ตุลาคม 2545 20:50 น. - comment id 86592
ขอบคุณมากครับพี่บุษ
11 ตุลาคม 2545 21:18 น. - comment id 86614
ชักชอบนายขึ้นทุกวันแล้วซิ *..จากใจไคริ..*
12 ตุลาคม 2545 21:28 น. - comment id 86928
ชักชอบนายขึ้นทุกวันแล้วซิ *..จากใจไคริ..* --- ไคริเปงกาเทย ป่าว มีชอบด้วย -_- ! ข้อคิดดีครับ ชอบมากครับ
13 ตุลาคม 2545 07:16 น. - comment id 87051
คำเปรียบเทียบดีมากครับผมชอบ...