**..เมื่อยังเด็ก เคยฝัน ถึงวันหน้า โชคชะตา อนาคต ฝันสดใส อยากเป็นนู่น เป็นนี่ ตามที่ใจ เป็นใครใคร ที่ช่วยเหลือ เกื้อสังคม... **.. จะเป็นหมอ รอช่วย คนป่วยไข้ หนาวไหม จะนำผ้า มาให้ห่ม เจ็บไหม ทนหน่อยนะ แผลระบม มีคำชม ชื่นใจ ในการงาน... **..จะเป็นครู ดูแล เด็กตัวน้อย จับมือค่อย เขียนหนังสือ ฝึกปรืออ่าน จากก.ไก่ ตอนหนู อนุบาล จนล่วงผ่าน เป็นผู้ใหญ่ ที่ใฝ่ดี... **..จะเป็นนาย ตำรวจ หมวดองอาจ รักษาชาติ ด้วยรัก และศักดิ์ศรี อุดมการณ์ ฝังไว้ ในชีวี หมายมั่นที่ พร้อมสู้ เพื่อมวลชน **..เวลาเปลี่ยน เปลี่ยนคน ไม่เหมือนเก่า จากหนุ่มเหน้า เป็นใหญ่ วัยผ่านพ้น มือที่เคย นำพา ฝ่าทุกข์ทน คือมืออัน มืดหม่น ทุกหนทาง.. **..อุดมการณ์ เคยมี ก็เลือนหาย คือความหน่าย ความขลาด ความบาดหมาง เพื่อสังคม คือฝัน อันเลือนลาง ทำเพื่อตนไว้บ้าง ก็ยังดี... **..หมดแล้ว ปณิธาน สร้างคุณค่า หมดเวลา ย้อนทวน หวนภาพที่ เคยเดียงสา อิ่มเอม หวังเปรมปรีดิ์ กับวันนี้ ภาพที่เห็น ไม่เป็นจริง
11 ตุลาคม 2545 19:25 น. - comment id 86503
พี่บุษ ติดตามอ่านกลอน ที่ ต่อง ต้อง นำมาโพสเสมอนะคะ ชอบแนวคิด ที่ฝากสิ่งดีๆในกลอนที่อ่านเสมอค่ะ
11 ตุลาคม 2545 20:04 น. - comment id 86533
บทที่สี่ วรรคที่สอง แก้เป็น... พิทักษ์สันติราษฎร์ด้วยศักดิ์ศรี ดีกว่าไหม? มองภาพรวมๆแล้ว มีแววนะ
11 ตุลาคม 2545 20:49 น. - comment id 86590
ขอขอบคุณมากครับทุกๆท่าน
11 ตุลาคม 2545 21:20 น. - comment id 86615
แสดงว่าตอนนี้แก่แล้ว ซิ *..จากใจไคริ..*