นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจริมทะเลกว้าง โลกอ้างว้างร้างไร้ใจสลาย ขอบฟ้าไกลน้ำจรดฟ้ายิ่งเดียวดาย ใจสลายคล้ายเศษแก้วแล้วนะใจ... ก้มลงกอบหัวใจหวังคืนกลับ เศษแก้วยับกับธุลีที่ร้าวไหว หยาดน้ำตาราวหยาดฝนตกต้องใจ หยาดเลือดไหลไหวสะเทือนเตือนเจ็บจำ.. ใจดวงงามนิ่งงันกับฝันร้าย โลกสลายหายวับรับรอยช้ำ ใจดวงหวานรานร้าวทุกข์ระกำ จนบอบช้ำย้ำรอยแผลแพ้ทั้งใจ... ทรุดกายลงแหงนวอนฟ้าท้าลมฝน พระเบื้องบนทอดทิ้งลูกฤาไฉน ร่างทั้งร่างทั้งเลือดเนื้อและหัวใจ ท่านใช่ไหมรู้ดีที่เป็นมา.. ก้มลงกราบกินดินทรายขอหมายมาด กี่ภพชาติให้ลูกพ้นพิพากษา จากคำคนผู้ไม่รู้ไม่เห็นในวิญญาญ์ ลูกเหว่ว้าหาทางธรรมน้อมนำใจ.. สวดขอพรกี่พันครั้งหาทางออก ลบช้ำชอกสร้างพลังเริ่มหวังใหม่ ลืมเงาเศร้าลบรอยร้าว เคี่ยว..เนื้อใจ.. หวังหว่านไถเพาะพืชพันธุ์สร้างฝันดีมอบโลกงาม
สาวบ้านนา 8 ต.ค. 2545 01:25 น. - ID 23997 
801
1
0
8 ตุลาคม 2545 07:19 น. - comment id 84950
ซึ้งมากครับ.....เศร้าจริง ๆ ๆ ๆ ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
