นี่หรือคือ...ลูก

ต่อง (ต้อง) ksg


   สมาชิกคงจะเห็นข่าวกันอยู่บ่อยๆ  เห็นแล้วสลดใจนัก.....
  พ่อแม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เล็กจนโต  บ้านก็ไม่ค่อยมีกิน   หวังส่งเสียลูกให้ได้ดี
ในที่สุดลูกก็ประสบความสำเร็จ  มีงาน  มีเงิน  แล้วลูกก็ไม่เคยกลับไปหาพ่อแม่
อีกเลย..............................
 
      นี่หรือคือ  ลูก..............นี่หรือคือ  สิ่งที่มนุษย์พึงจะกระทำต่อผู้มีคุณ
     นี่หรือ  คือ  ผลตอบแทน    ที่พ่อแม่เลี้ยงลูกมา
     พ่อแม่  ไม่เคยที่จะทวงถามบุญคุณที่ท่านมีให้เรา
     พ่อแม่ ไม่มีอะไรให้ไปมากกว่าความรัก
     พ่อแม่  ผู้ที่มีแต่คำว่า  ให้.......เสียสละ
     เวลาลูกหิว  คนที่หาข้าวมาให้กิน.....
     เวลาลูกเรียนหนังสือ  คนที่จ่ายค่าเทอม....   ไม่ใช่พ่อแม่หรอกหรือ       
     เพื่อนฝูง  เราอาจมีมากมาย  รู้จักเพื่อนใหม่เรื่อยๆ
     
      แต่พ่อแม่  เรามีท่านเพียง  สองคนเท่านั้น  เมื่อสิ้นท่านแล้ว
 
 ไม่มีใครจะมาทดแทนท่านได้อีก   
     มีกลอนอยู่บทหนึ่งเคยได้ยินมาเขียนไว้ว่า
                    ยามแก่เฒ่า  หมายเจ้า  เฝ้ารับใช้
                 ยามป่วยไข้  หมายเจ้า  เฝ้ารักษา  
                 เมื่อยามถึง  วันตาย  วายชีวา 
                 หวังลูกมา  ปิดตา  เมื่อคราตาย
   วันนี้คุณทำอะไรให้พ่อแม่ท่านมีความสุขหรือยังครับ..................  
                       ด้วยความเคารพพ่อแม่อย่างสูง
                                ด้วยความหวังดี
                             ก.นพดล  รักษ์กระแส				
comments powered by Disqus
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    26 กันยายน 2545 20:24 น. - comment id 81184

    โทษทีครับ  เรื่อง  นี่หรือคือ.........ลูก
  • บุษราคัม

    26 กันยายน 2545 20:53 น. - comment id 81193

    จริงค่ะ เห็นด้วยค่ะ
    ------------------------------
    ลูกรู้ไหม ว่าใคร ที่เฝ้าห่วง
    ไม่เคยลวง หลอกลูก คอยปลูกฝัง
    เป็นแก้วตา ดวงใจ ไม่ชิงชัง
    เพียงแต่หวัง ในลูกนี้ เป็นคนดี
    
    ไม่เคยคิด หวังสิ่ง ใดตอบแทน
    แต่หวงแหน ลูกนี้ มีศักดิ์ศรี
    พระคุณท่าน เมตตา และปราณี
    แล้วลูกนี้   มีสิ่งใด ให้ภาคภูมิ
    ------------------------------------------------------
  • Rain..

    26 กันยายน 2545 21:27 น. - comment id 81201

           ค่ะ...  ถ้า...ช่องว่าง...  ที่ม่ายห่าง..เกินปาย..
             เรนว่า..   เรนรัก...  แม่..
               เรนรู้..  แม่..สร้าง
               แม่ให้...   ทุกอย่าง.. กับเรน..
                  เรนผิด...  อาจมีบ้าง...ที่น้อยจายย..
           แต่..เรนก้อรู้...  
                 แม่รัก...  เรน..
                  แค่...อยากขอ..   เข้าใจเรนบ้าง..
             ม่ายช่าย..ให้เรน...เข้าใจแม่..ข้างเดียว...
                  นะค่ะ....  นางฟ้าใจดี...    
    
  • อัลมิตรา

    26 กันยายน 2545 21:31 น. - comment id 81204

    เคยยืนหยัด  สู้ฝืน  ยืนต้นใหญ่
    แผ่กิ่งใบ  แกร่งกล้า  ท้าลมฝน
    ล่วงร้อนหนาว  ผ่านเวลา  ได้มาจน
    ออกดอกผล  ไว้สืบพันธ์  กันต่อไป
    
    ออกดอกมา  ได้ผล  จนเมล็ด
    ได้สรรพเสร็จ ร่วงหล่น บนดินไหว
    แทงรากงอก  ออกกำเนิด  เกิดกิ่งใบ
    เป็นลูกไม้  ของต้นใหญ่  ใกล้โรยรา
    
    ล่วงเลยลับ  ผ่านผัน  เป็นกาลมาก
    เจ้าฝังราก  เริ่มใหญ่  กิ่งใบหนา
    ขึ้นทดแทน  ไม้แก่เก่า  เจ้าแทนมา
    ควรรู้ค่า  ไม้เก่า  ที่แก่ กัน
    
    บางไม้แก่  ลูกไม้  หล่นไกลต้น
    ต่างห่างหน  ทางเห็น  เป็นสุขสันต์
    ไร้ทายาท  พันธุ์ไม้  อยู่ใกล้กัน
    เพียงผ่านวัน  ยืนต้นเดี่ยว  อย่างเดียวดาย
    
  • Rain..

    26 กันยายน 2545 21:38 น. - comment id 81208

          เรน..ขอบคุณ..
              ค่ะ..เรนว่า..
         ลูก..ทุกคน...รักแม่...
             ม่ายมีครัย..  ม่ายรักแม่..
         เพียงแค่...  เวลา...  ที่ห่างปาย..
         ก้อทำงัยย..   เวลา... ของเรน..
             กับ..ของแม่...  มัย.??..ม่ายตรงกัน..
  • idaho

    27 กันยายน 2545 05:22 น. - comment id 81311

    อยากให้เด็กๆคิดงี้จัง
  • idaho

    27 กันยายน 2545 05:28 น. - comment id 81313

    คิดอย่างน้อง  ต่อง (ต้อง) ksg
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    27 กันยายน 2545 07:03 น. - comment id 81330

    ขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับ.........ตอนนี้ก็หวังเรียนให้จบเป็นรางวัลแก่พ่อแม่ครับ.........
    ที่สำคัญทำตัวเป็นคนดี..........ตลอดไป
  • สดายุ

    27 กันยายน 2545 15:20 น. - comment id 81464

    แม่กำพร้า..
    
    มือที่เหี่ยวเกี่ยวยกดูงกเงิ่น
    ยามลุกเดินเหินเคลื่อนเขยื้อนหมาย
    หลังงุ้มค้อมน้อมอยู่เอนลู่กาย
    เรี่ยวแรงหายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์
    
    ตาก็ฟางคางสั่นยามหันพูด
    มีจ้ำหูดปูดเอ็นเห็นหมองศรี
    รอยเหี่ยวผ่านสานทับยับเต็มที
    ปลายชีวีที่เห็นขื่นเค้นคอ
    
    อยู่เปล่าเปลี่ยวเดียวดายลูกหายสิ้น
    ชีพแม่รินผินสู่คนผู้ขอ
    เพียงภักษามาประทังชีพรั้งรอ
    ก่อนตายพอขอเห็นเขม้นมอง
    
    ไปอยู่ไหนใดปลื้มถึงลืมแม่
    ปล่อยทุกข์ทนจนแก่ใจแม่หมอง
    ทุกค่ำเช้าเฝ้ากล้ำน้ำตานอง
    มีแต่ปองจ้องรอยคอยลูกมา
    
    แม่ตายแล้วแก้วตามาเผาศพ
    จงช่วยคิดปิดกลบมาพบหนา
    เดินถือรูปลูบภาพทาบอุรา
    เดินนำหน้าพาแม่แค่เชิงตะกอน
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน