ประพันธ์โดย อาจารย์ นภาลัย (ฤกษ์ชนะ)สุวรรณธาดา อย่าลืมวันอันหวานปานน้ำผึ้ง เก็บความซึ้งซ่อนใจเอาไว้ฝัน ถึงอยู่ใกล้หรือไกลก็ใกล้กัน สบตาพลันรู้ว่ารักประจักษ์ใจ เราบอกกันเช่นนี้หลายปีก่อน เมื่อยังอ่อนต่อชีวันฝันสดใส เมื่อรักยังใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งใด เมื่อคลั่งไคล้อุดมคติปณิธาน แล้วต่างคนก็ต่างเดินทางโลก ผจญโศกผจญสุขทุกสถาน รู้รุกรับขับคี่ยวจนเชี่ยวชาญ รู้เปรี้ยวหวานมันเค็มเข้มทุกรส ยิ่งเพิ่มวัยใจยิ่งพร้อยรอยตำหนิ อุดมคติต่างต่างก็จางหมด โลกสร้างคนคนใหม่ในโลกคด คนประชดประชันหยันชีวิต คนคนเก่าเราไปอยู่ไหนนั่น คนช่างฝันช่างซึ้งช่างตรึงจิต คนตาซื่อใจซื่อดื้อนิดนิด มาเพี้ยนผิดจนถึงตะลึงงัน เสียดายวันอันหวานปานน้ำผึ้ง เก็บความซึ้งซ่อนใจได้แต่ฝัน ถึงอยู่ไกลหรือใกล้ก็ไกลกัน สบตาพลันต่างซ่อนเสียงถอนใจ
ต่อง (ต้อง) ksg 30 ก.ค. 2545 20:55 น. - ID 19641 
1187
2
0
31 กรกฎาคม 2545 02:17 น. - comment id 64038
ชอบความหมายบทกลอนครับ
31 กรกฎาคม 2545 07:26 น. - comment id 64067
ชอบมากเลยค่ะ
31 กรกฎาคม 2545 13:50 น. - comment id 64133
ถึงอยู่ไกลหรือใกล้ก็ไกลกัน เป็นความรู้สึกที่แสนทรมาน ดีครับชอบมากเลย
31 กรกฎาคม 2545 20:32 น. - comment id 64186
ถ้าไม่ได้เข้ามาอ่าน...เสียดาย...แย่เลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
