เคยสงสัยบ้างไหม ว่าเพราะเหตุใด...ฉันจึงไม่เคยพอใจกับสิ่งที่เธอให้เมื่อวันเก่า ทั้งที่ทุกวัน...ก็รู้ว่าเธอยังคงมั่นกับความเป็น เรา แต่ฉันก็ยังเก็บเอา...เรื่องไม่เป็นเรื่องมาทำให้เรา...ไม่เข้าใจ วันนั้นคิดว่าคงเป็นเพราะเรา ต่าง จึงพยายามเปลี่ยนแปลงบางอย่าง...เพื่อถมช่องว่างนั้นไว้ พยายามเปลี่ยนตัวเอง...พยายามเปลี่ยนให้เธอทำในสิ่งที่...เธอทำไม่ได้ แต่ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร...ฉันก็ยังไม่พอใจซะที และแล้วฉันเองก็เพิ่งรู้ เมื่อมองย้อนกลับไปดู...สิ่งที่เป็นอยู่ก่อนหน้านี้ เพิ่งเข้าใจว่า...ปัญหาทุกอย่างมันคงอยู่ที่ ใจ ฉันเองแหล่ะคนดี เพราะลึก-ลึกแล้ว...ใจฉันยังไม่เคยมี ที่ พอจะรับเธอคนนี้เข้ามาอยู่ข้างใน
23 กรกฎาคม 2545 00:08 น. - comment id 62355
อืม...ต้องใช้เวลาเรียนรู้ตัวตนที่แท้จริงของกันและกันก่อนอย่างตรงไปตรงมา เราถึงจะตอบได้ว่า เค้าคือคนที่ใช่สำหรับเราหรือเปล่า...แต่ถ้าเราอยากให้เขาเป็นคนอื่นเราก็จะไม่มีวันได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเค้าเลย...แล้วเราจะตัดสินใจถูกได้อย่างไร...เนาะ
23 กรกฎาคม 2545 01:48 น. - comment id 62365
ไม่ค่อยได้เจอลิงมองคิเลยอะ.... เดี่ยวนี้
23 กรกฎาคม 2545 07:11 น. - comment id 62379
คิดถึงตะเองที่สุด ชอบบทกวีบทนี้มากโดนใจเค้ามากนะมันตรงใจเค้าตอนนี้จัง อยากบอกว่าขอบคุณนะ ที่ให้กำลังเค้าเสมอมา ฮือๆๆๆๆๆๆซึ้งใจจาง แชทกับเค้าบางดินะ
23 กรกฎาคม 2545 08:23 น. - comment id 62392
ซาบซึ้งมากอย่าเปิดศาลาตามเราดิ
23 กรกฎาคม 2545 16:50 น. - comment id 62444
ที่ตรงนั้นเคยมีเรา แต่ตอนนี้ที่ตรงนั้นว่าง ไม่มีเรา ที่ว่างที่เคยเต็ม ..
25 กรกฎาคม 2545 05:34 น. - comment id 62698
ก๊ากๆ ไม่ได้เศร้านะ อย่างน้อยก็ไม่ได้เศร้าตอนนี้ล่ะ
27 กรกฎาคม 2545 08:30 น. - comment id 63022
ชอบมากเลยค่ะ...
29 กรกฎาคม 2545 19:21 น. - comment id 63681
:)