เขียนไว้ ณ ริมฝั่งที่เรายืน

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

เขียนไว้ ณ ริมฝั่งที่เรายืน
             
                   1.
     สักดึก,ดึกบอกหนาวช่างจับจิต
มองดูมวลมิ่งมิตร ณ ริมฝั่ง
เห็นดวงตาของเธอเปรียมพลัง
เห็นใยรักเหนี่ยวรั่งยึดดวงใจ
ในคืนดึกดาริกาเอ่ยกระซิป
บอกเธอหยิบดาราที่แววใส
แล้วค่อยหยิบกลีบบางมวลดอกไม้
สลักถ้อยลงไปเป็นบทกวี
บทกวีที่ดาลจากสิ่งรอบข้าง
จากความมัว - อ้าวว้างหรือล้านสี
จากความรัก - ความโกรธ โลก ร้าย ดี
จากความมี - สิ้นไร้ จากน้ำตา
จากน้ำตาของฟ้าคือน้ำค้าง
และความฝันเวิ้งว้างที่เธอหา
จากไอหมอกสายลมหนึ่งคำลา
และจากเสี้ยวจันทราก่อนดับพลัน
                
                     2.
     สักดึก,ดึกบอกหนาวช่างจับจิต
มองดูมวลมิ่งมิตรจารึกฝัน
ณ ระเบียงริมฝั่งเราเห็นมัน
และเห็นแวววับนั้นระยับพราย
 ในโลกนี้มีล้านสิ่งให้จารึก
จงผลึกทุกภาพแล้ววาดสาย-
สลักลงเป็นอักษรร้อยลวดลาย
แล้วเธอจงลงว่ายเส้นทางดาว
เส้นทางดาวที่พราวแสงแสนล้านสี
ด้วยหมื่นถ้อยวจีประดับหาว
ด้วยพราวเหงื่อของเธอดังหยาดดาว
และหมื่นพันเรื่องราวจากตัวเธอ
                   3.
     สักดึก,ดึกบอกหนาวช่างจับจิต
มองดูมวลมิ่งมิตรริมฝั่งเสมอ
แม้ร่างกายของเรามิอาจเจอ
แต่ดวงใจยังเพ้อถึงเธอทุกวัน
เพราะเรานั้นต่ามมีฝัน ณ จุดเดียว!