กลอนดอกสร้อย ผ.ผึ้ง

ผ.เอ๋ย ผ.ผึ้ง
เจ้าติดตรึงกิ่งไม้ไม่ไหวหวั่น
เที่ยวบินว่อนร่อนหาทิวาวัน
เจ้าพัวพันดอกไม้ในพนา
ถลาลมชมเกษรตอนเช้าตรู่
ทั้งผึ้งภู่ผกผันต่างหรรษา
ดูดน้ำหวานทยานไปในพริบตา
เจ้ามีค่าแด่ชาวสวนควรคิดเอย

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

มดแห่งรัก 11 มิ.ย. 2545 13:39 น. - ID 16542

1964

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/16542 ที่มา: ส.เจริญศรี , มดแห่งรัก

comments powered by Disqus

โคลอน

11 มิถุนายน 2545 16:15 น. - comment id 55237

ผ.เอ๋ย ผ.ผึ้ง
เสียงหึ่ง-หึ่งดูแล้วน่ากลัวนัก
คนมากมายหลากหลายต่างรู้จัก
เพราะน้ำผึ้งหวานเกินหักห้ามใจ
************************************
แต่ก็แปลกคนเราตัวก็ใหญ่
ยังคอยเฝ้าราวีไปอย่างนั้น
ท้าตีท้าต่อยเหมือนบ้าบอกัน
ผึ้งได้ทีห้ำหั่นสวนกลับเอย