สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อัพยาปัชฌา โหนตุ
สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ
สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
สหายเอ๋ย...มนุษย์สุดมืดบอด
เพียงหนีรอดดิ้นรนทนขวนขวาย
ดำรงชีพวันวันเพียงกันตาย
กรรมมากมายที่ก่อเพราะอวิชชา
สหายเอ๋ย...กฎเกณฑ์เฆี่ยนเข่นเขา
ทุกค่ำเช้าซัดโบยล้วนโหยหา
เตลิดไปในฝันจินตนา
สุดท้ายคว้าน้ำเหลวร่างลบเลือน
สหายเอ๋ย...ระบบบอบครองครอบโลก
ถูกอุปโลกน์ด้วยมารพานเชือดเฉือน
ขุดหลุมพรางวางไว้ไม่แชเชือน
ตั้งตนเสมือนราชาเหนือราชา
สหายเอ๋ย...มนุสสาถูกยาพิษ
ยังกายจิตฟั่นเฟือนเลือนสังขาร์
หลงลืมจิตบริสุทธิ์คือพุทธา
สิ้นอหิงสาฆ่าเข่นไม่เว้นใคร
สหายเอ๋ย...ท่านหรือคือพุทธะ
จงลดละจองเวรเข่นใครไหน
อโหสิอย่ามาดร้ายหมายฆ่าใคร
โปรดอย่าใช้วิธีเหมือนเพื่อนมนุษย์เลย...
คีตากะ 26 มิ.ย. 2564 10:53 น. - ID 150278 
1670
0
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
