๏ ๏ ๏ เพราะ...อาศัย...อาศรม...จึงอาสา ๏ ๏ ๏
ศาลาไทย
๏ เพราะดาริกาเก็จแก้ว ประกายฝัน
จึงเสกสรวงหฤหรรษ์ เสน่ห์หล้า
ดาวจรหยาดเพ็ญจันทร์ แสงจรัส
เรืองสุขระยับระย้า ทุกข้างขึ้นแรม ๚
๏ อาศัยแซมเศษเสี้ยว วิเศษธาร
คำทิพย์โอดอนันตกาล โศกซึ้ง
ปรุงฝันรสหอมหวาน กระซิบแผ่ว
วิบแว่วถึงก้นบึ้ง บ่วงถ้อยถนอมขวัญ ๚
๏ อาศรมฯอันซับซ้อน แหงนชะโงก
เพียงหุบเหวตรวยโตรก วิเวกว้าง
เสียงเพรียกเพื่อนในโลก แพงลิ่ว
ปลิวปลิดลงคว้าคว้าง หว่างเวิ้งปะทะผา ๚
๏ จึงอาสาเคลื่อนฟ้อน ระบำฝัน
เริงร่ายสุหร่ายสวรรค์ ร่วงรุ้ง
มิตรภาพดับอาถรรพณ์ ขับกล่อม
ธารทิพย์จากใจฟุ้ง ฝากฟื้นมิติแฝง ๚ ๛