เธอคือครู

**.. เช่นรวีโชติ..**

:::  เธอคือครู ?  :::

๑. เพราะเธอไม่ปรารถนามาเป็น “ครู” เพียงชั่วครู่ประเดี๋ยวก็เทียวหนี สิ่งที่เธอทำอยู่ย่อมรู้ดี ทนเพราะเป็นหน้าที่มีเงินเดือน

๒. จิตเธอดั่งบัวใบใต้โคลนตม

กิเลสซัดทับถมซากจมเกลื่อน เธอมองศิษย์ตั้งแง่แถมแชเชือน ทำเขาเหมือนผู้น้อยด้อยปัญญา

๓. ที่ขาดไร้ในธรรมคือ “สำนึก” มิตรองตรึกทบทวนสิ่งควรค่า เธอถือโกรธเหนือเหตุความเมตตา อวิชชาครอบงำใจดำทมิฬ

๔. เธอต้องเป็นผู้สร้างทางให้ศิษย์ สร้างชีวิตสู้โศกวิโยคสิ้น มือสร้างดาวพราวพรรณปั้นจากดิน และสร้างถิ่นสร้างธรรมนำผู้คน

๕. “ครูที่ดี” เป็นอย่างไรใคร่รู้แน่ ขอเพียงแค่ “เป็นด้วยใจ” ไม่สับสน ถ้ากลัวเหนื่อยและเหยียดหยามกับความจน กลัวทุกข์ทน ... บ่นลำเค็ญ ... “อย่าเป็นครู”

ด้วยความหวังดี

เกรียงไกร รอบรู้

(เช่นรวีโชติ / ก.ประแสร์ ศิษยาพร)

๖ พ.ย. ๒๕๕๘ : เอื้ออมรสุข ถนนริมทางรถไฟสายเก่า

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน