เพราะอยูไกลคนดีสุดที่รัก
จึงยากจักหักใจไม่ห่วงหา
มิรู้อยู่อย่างไรยามไกลตา
มีบางคราอยากรู้อยู่กับใคร
ยามคืนค่ำรำพึงถึงเสมอ
มิเจอะเจอหลายวันยิ่งหวั่นไหว
คล้ายกับสายสัมพันธ์นั้นขาดใย
ความมั่นใจในกันถูกบั่นทอน
พยายามส่งจิตคิดให้ถึง
ได้เพียงพึ่งทอถักสานอักษร
เรียบเรียงถ้อยร้อยคำลำนำกลอน
เพื่อสะท้อนตอนจิตคิดงอแง
ไยเธอจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
คนเพียรฝากคิดถึงจึงย่ำแย่
ความคิดถึงจึงพลอยถูกลอยแพ
คงเห็นแต่เวหาฟ้าไร้ดาว
คิดไม่ถึงจึงไกลเกินใจฝัน
ลอยแพไปวันวันกับสั่นหนาว
จะต้องนั่งสั่นรัวเพียงชั่วคราว
หรือยืนยาวหนาวต่อ ...ทรมาน
ที่ขอบฟ้าเรื่อราง ฟ้าสางใส
แต่หัวใจมืดตื๋อเหมือนดื้อด้าน
อักษรสร้อยร้อยรักยังดักดาน
อยู่กับการ "คิดไม่ถึง" ซึ่งร้อยเรียง
1777
0
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
