**.. เธออาจลืม ..**
**.. เช่นรวีโชติ..**
๑. อาจลืมกันไปบ้างในบางครั้ง
คนเบื้องหลังอดรนทนสักหน่อย
เรียนรู้รับกับงานการรอคอย
เพื่อค่อยค่อยเสร็จสิ้น ชินจนชา ...
๒. อาจลืมกันไปบ้างบางโอกาส
เราหมดสิทธิหมายมาดปรารถนา
คนนอกวงอยู่ท้ายสุดสายตา
บังเกิดค่าตอนที่ไม่มีใคร ...
๓. อาจลืมกันไปบ้างในบางหน
แต่มีสักกี่คนจะทนได้
ตราบก้อนเนื้อก้อนนี้มีหัวใจ
ย่อมเห็นเราโหยไห้จงใคร่ครวญ ...
๔. อาจลืมกันไปบ้างอย่างช้าช้า
ถึงกับว่า เลือนลบจนครบถ้วน
ไม่เหลือแล้วเยื่อไยในทั้งมวล
เลิกทบทวนเรื่องของเราเพียงเท่านี้ ...
๕. ไม่ลืมกัน เพียงแต่ใจ ไม่คิดถึง
บทบาทซึ่งทุกข์ทนเจ็บล้นปรี่
คนเก่าไป ใหม่มา เปลี่ยนท่าที
ณ โลกที่...คนพ่าย...ไร้ที่ยืน ...
ด้วยความหวังดี
**.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)