ว่าพลางทางคราไครเข้าไสยา สังคีตาดูริยาประโคมขับ แว่วสำเนียงจำเรียงถ้อยร้อยร้องรับ ให้สดับกลับเอนองค์ลงนิทรา พระพายพัดซัดกลิ่นผกากรุ่น หอมละมุนละไมฟุ้งจรุงนาสา โอ้ลมเย็นเย็นชื่นรื่นอุรา ท้องนภาจันทร์ส่องสดหมดราคี แล้วจึงเอนกายเอียงเคียงเขนย พลางจูบเชยปรางชิดติดโฉมศรี ตระกองกอดทอดองค์นงค์นารี โอ้คืนนี้พี่จะแนบแอบละออ หอมเอยหอมประทินกลิ่นบุหงา หอมจากกายกายาเจ้านี้หนอ หอมบ่ผิตหอมฟุ้งจรุงรอ หอมสนิทติดละออของพี่เอย ฯลฯ....พจนสุคนธ์ ๑๑/๕/๕๕