แด่เธอ กลั่นแก้ว

คนกรุงศรี

	ฉันทลักษณ์บทกลอน
อยากสืบสาน วรรณศิลป์ ยินดีนัก		
ร่วมร้อยรักษ์ อักษรา ภาษาศานต์
สร้างสรรค์คำ ล้ำรส ของบทกานท์		
ยึดตำนาน ฉันทลักษณ์ หลักวิชา
กลอนกินใจ ไพเราะ เสนาะหู			
ต้องเรียนรู้ เรื่องกฎ กำหนดว่า
ถูกสัมผัส จัดไว้ ในตำรา		
 สัมผัสนอก แน่นหนา อย่าบิดเบือน
สัมผัสใน ไม่ว่า ถ้ามีเหมาะ			
เพิ่มความเพราะ พิมพ์ใจ หาใครเหมือน
สัมผัสซ้ำ เคร่งครัด สัมผัสเลือน			
ต้องคอยเตือน ห้ามไว้ สิ่งไม่ควร
ชิงสัมผัส อีกข้อ ก็ไม่ได้			
ส่งสัมผัส บทต่อไป ให้ครบถ้วน
 เสียงท้ายวรรค กำหนด จดจำนวน		
ทุกอย่างล้วน ควรใช้ ให้ครบครัน
หลากวจี ลีลา ค้นหาถ้อย			
มาเรียงร้อย ลำนำ คำเสกสรร
ใส่ลูกเล่น ลวดลาย ร่ายรำพัน			
ภาษานั้น อยากเห็น เป็นของไทย
เขียนเรื่องราว เนื้อความ ตามที่ฝัน	
มิว่ากัน เท็จจริง ทุกสิ่งไหม
 บทกวี ที่ซึ้ง ตรึงฤทัย 			
แล้วผู้ใด ไหนพ้น มนต์กวี
คนกรุงศรี ฯ
	

เสียงท้ายวรรค
                     เสียง   สามัญ         เอก         โท         ตรี         จัตวา
         วรรคที่   ๑        น้อย           ได้           ได้        ได้            ได้
         วรรคที่  ๒         ไม่            ได้           ได้        ไม่            ได้     
         วรรคที่   ๓         ได้             ไม่           ไม่       น้อย         ไม่
         วรรคที่   ๔        ได้             ไม่           ไม่       น้อย          ไม่