cicada

8 พฤษภาคม 2554 03:28 น. - comment id 1193437

มองภาพเก่าเว้าแหว่งเพราะแรงเหวี่ยง
แกนโลกเอียงเพราะหนักด้วยขวักไขว่
กระแสเวียนเปลี่ยนผันทุกวันไป
เกิดภาพใหม่ถมทับลืมนับทวน

มากมลพิษปิดกั้นพลันมืดหม่น
เป็นวังวนม่านฉากยากจะหวน
พิษภายนอกยอกถึงในจนใจรวน
โลกอบอวลคราคร่ำหมอกดำคลุม

รุ้งเจ็ดสีที่ในใจยังแจ่ม
เปิดใจแย้มตะกายขึ้นฟื้นจากหลุม
ปลุกตัวตนหลบฉากจากไฟรุม
ความชื่นชุ่มคงหาได้หากใจ.."พอ"



พี่ไม่นอน..น้องก็ไม่นอน

เจ้าแซม

โคลอน

8 พฤษภาคม 2554 07:56 น. - comment id 1193452

ฉันขีดเขียน...พื้นดิน....เป็นรูปรถ.....
        ฉันจับมด....มาเป็น...ผู้โดยสาร....
         ฉันปั้นดิน....ก้อนกลม...วางบนจาน....
          เล่นหนมหวาน...ขายกัน..ฉันกับเธอ....



เคยเล่นเหมือนกันเด๊ะ 

วัยเยาว์เป็นช่วงชีวิตที่งดงามสดใส นะ ฝนไม่มีทางลืมแน่นอน

วัยเยาว์เป็นวัยที่ช่างสังเกตุและช่างถามพอได้คำตอบก็พอใจแระทั้งๆที่จริงหรือเปล่ายังไม่รู้เลยเนอะ

เพื่อนๆแต่ละคนก็ห่างหายกันไปเหมือนกันเพราะภาระหน้าที่ และวิถีชีวิตที่แตกต่างกันไป แต่เชื่อเถอะว่า ความทรงจำในวัยเยาว์พวกเขาก็ไม่มีทางลืมได้เหมือนกัน

พอคนเราอายุมากขึ้นก็มักจะย้อนคิดเรื่องอดีต ท่าจะจริงนะ 

โซนี่ วา

8 พฤษภาคม 2554 09:53 น. - comment id 1193481

เคยจับมดแดงใส่ขวดยานัตถ์
แล้วก็อัดเข้าไปอยู่ในนั้น
สามชั่วโมงเปิดมาเป็นลมพลัน
กลิ่นของมันเหม็นเปรี้ยวเหมือนเยี่ยวแมว ..ตะแหง่วๆๆ 

แจ้นเอง

8 พฤษภาคม 2554 10:19 น. - comment id 1193488

ว๊าวๆๆๆ ย้อนกลับไปเป็นเด็ก 

ไม่อยากแก่เล้ย อิอิ

แก้วประภัสสร

8 พฤษภาคม 2554 10:52 น. - comment id 1193514

ในวัยเด็ก มีเตาถ่านใบเล็กๆ

  กะทะ ตะหลิว 
 
แล้วเล่นทำอาหาร 

จำได้ว่า ทำไข่เจียว

ไม่รู้สุกหรือเปล่า และก็ให้พี่ๆกิน 

เขาไม่ยอมกินอะ ร้องแงๆๆ 

อ่านแล้วทำให้นึกถึงวัยเด็กไปด้วยจร้าเพื่อน

เคยนั่งทางมะพร้าว แล้วพี่ก็ลากๆ 

ม้าก้านกล้วย

ลูกดอกเป่ายิงแข่งกัน ทำจากไม้ไผ่

ข้างในก็ใส่ลูกหว้าลูกเล็กๆ 

โยนดอกยางนา ให้ปลิวละลิ่วลม ฯลฯ

ขอบคุณมากค่ะเพื่อนที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆจร้า

ทานข้าวกัน ไข่เจียว ปลาช่อนแดดเดียว 

และน้ำพริกกระปิค่ะวันนี้

เที่ยนหยด

8 พฤษภาคม 2554 12:48 น. - comment id 1193542

ไป..กิง....หิวข้าวแว้วววว

ยาแก้ปวด

8 พฤษภาคม 2554 18:53 น. - comment id 1193609

ยาแก้ปวด

8 พฤษภาคม 2554 18:54 น. - comment id 1193610

ยาแก้ปวด

8 พฤษภาคม 2554 18:54 น. - comment id 1193611

ยาแก้ปวด

8 พฤษภาคม 2554 18:56 น. - comment id 1193612

1

ลชร

8 พฤษภาคม 2554 20:26 น. - comment id 1193618

^
^
^
ยาเอ๊ย...กลัวอาคุงกีไม่รู้เหรอฟระ 

ครูกระดาษทราย

8 พฤษภาคม 2554 20:36 น. - comment id 1193622

ครวญคำนึงถึงความหลังครั้งยังเล็ก
โลกของเด็กสดใสไร้เศร้าหมอง
เมื่อคืนวันผ่านค่อนย้อนไปมอง
ความต่างของสองวันไยต่างกัน

ด้วยภาระหน้าที่นี้กำหนด
เล่นตามบทบาทจนกว่าจะอาสัญ
เป็นละครโรงใหญ่ในฉากพลัน
อยากย้อนวันย้อนเวลาอย่าคิดเลย

ทำวันนี้ให้ดีเป็นที่สุด
หน้าที่ของมนุษย์นะเพื่อนเอ๋ย
ทดแทนคุณแผ่นดินถิ่นที่เคย
อาศัยอย่างสุขเสบยทั้งชีวี

ลมแปรแขมร์เลอ

9 พฤษภาคม 2554 15:16 น. - comment id 1193729

แหม..กลอนคลาสสิคแบบนี้..ได้แรงบันดาลใจไปเต็ม ๆ เลยครับ

สรย สุริยันต์

9 พฤษภาคม 2554 19:52 น. - comment id 1193780

นานๆจะมีผลงานมาให้อ่านนะครับท่านกรต เป็นอะไรที่แจ่มมากเรยท่าน

ปู่กิ่ง

10 พฤษภาคม 2554 08:36 น. - comment id 1193904

เล่าความหลัง....ดุจดังสูงวัยแล้ว   นะท่านกรีย์

มาเยี่ยมด้วยความคิดถึงจ้า

ก้าวที่...กล้า

11 พฤษภาคม 2554 11:42 น. - comment id 1193940

แต่ละวัน แต่ละวัย แต่ละอย่างอ่ะ

เพียงพลิ้ว

10 พฤษภาคม 2554 15:07 น. - comment id 1193950

ผู้สูงวัยมักคิดถึงความหลัง อิอิ

สบายดีนะคะ

ไปไหนไปด้วยคนค่ะ 

din

10 พฤษภาคม 2554 15:18 น. - comment id 1193965

.........

เห็นสายรุ้งคุ้งโค้งโยงเบียดฟ้า
เขาบอกว่านั่นทางไปสวรรค์
มีไม้ดอกพฤกษานานาพันธุ์
เหมือนความฝันฉันครั้งเมื่อยังเยาว์

จึงเอื้อมมือคว้าดูให้รู้แน่
ที่แท้ภาพลวงตาพาโง่เขลา
ฟ้าจางสีจากฟ้ามาเป็นเทา
ไม่มีความหลังครั้งเราเยาว์วัย

................

ดอกบัว

10 พฤษภาคม 2554 15:37 น. - comment id 1193970

สวัสดีค่ะ คุณกีรติ

เมื่อโค้งฟ้าทิวาล่วงลาพลบ
หมายมองสบนวลจันทร์อันสดใส
อยากมองดาวพราวแจรงแสงแววไว
ฟ้าไสวสกาวดาวประกาย

ให้คำนึงถึงฝันวันเยาว์วัย
ฝันยาวไกลทุ่งนาป่าพงหวาย
ดอกโสนบานเช้าดาวกระจาย
ผักบุ้งร่ายรายทางกลางทุ่งนา

เพื่อนอยู่ไหนใจซึ่งถึงเกลอเก่า
เมื่อยามเยาว์วิ่งเล่นเต้นเริงร่า
ในปิ่นโตไข่เจียวเรียวตัวปลา
ฉันเธอมาโรงเรียนเพียรรู้กัน

เมื่อความฝันเยาว์วัยได้แปรเปลี่ยน
ชีวิตเวียนหมุนไปให้เปลี่ยนผัน
ต่างมุ่งมาตรใฝ่รู้อยู่ต่างกัน
วัยสุขสันต์ผันเปลี่ยนเวียนดิ้นรน

โอ้ชีวิตใครกันเสกสรรค์ได้
ต่างก้าวไปตามเพรงบรรเลงผล
ผลแห่งการกระทำนำชีพชน
ต่างเวียนวนวิบากจากก่อนมา

เมื่อโค้งฟ้าทิวาล่วงลาพลบ
ตะวันหลบแสดงแสงเวหา
ผ่านคืนวันอดีตปิดเวลา
ต่างไขว่คว้าอากาศปราศครอบครอง

ไปอยุธยาก่อน ถัดไป ค่อยไปวังน้ำเขียว
ถัดไปอีกไปดรีมเวิลด์  ไปม๊า ไปม๊า อิ อิ อิ 

สุขทุกข์ อยู่ที่ใจ ชิมิ ชิมิ 
มีความสุขเสมอๆค่ะ

ใจปลายทาง

10 พฤษภาคม 2554 20:07 น. - comment id 1194020

หวัดดีค่ะ พี่ กรต

 สบายดีป่าวค่ะ


นานๆแวะมาทีเจอกลอนพี่ก็ดีใจเจ้าค่ะ

  ว่ากันว่า ผู้สูงอายุทั่วไปมักคิดถึงวันเก่าๆจริงป่าวค่ะอิอิ


        .................................................


                  คิดฮอดเน้อคุณพี่

ฉางน้อย

10 พฤษภาคม 2554 20:24 น. - comment id 1194030

20.........ฮี่..ฮี่...

กรต

21 พฤษภาคม 2554 21:11 น. - comment id 1194827

ดีจร้า...เจ้าคุงแซม...

สายรุ้ง เป็นเหมือนตัวแทน ของความสวยงาม
ที่ธรรมชาติ...สรรค์สร้างขึ้น....
จะเพื่อมวลชน รึป่าวก็ไม่รู้ อ่ะ...
แต่มนุษย์กลับมีมุมมอง
ที่มองความสวยงามนั้น...
แตกต่าง...กันไป...ตามแต่ละวัย...แต่ละอารมณ์...
อย่ากระนั้นเลย....คุงพี่....เขียนเพื่อบอกถึง...
สิ่งที่กล่าว...มา...ตามที่คุงน้องว่า...จริงแระ...อิอิ
(ยืมคำตอบซะเรยยย....อิอิ  )
ขอบคุณน้องสาวแสนสวยคนนี้...จิงๆเรย...อิอิ
ไมตรีไหมสายย้าวยาววววว....ข้ามโลกเรยยย...จร้า...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...อาคุงฝน...
แหมะ  ผมก็เคยเป็นเด็กมาเหมียนกานนา...อิอิ 

วัยเยาว์...เป็นเด็ก...
แว้วถ้าเยาว์วัย....อ่ะ..
อย่างไหนๆ ...คุงฝนอย่างจะได้ตอนนี้อ่ะ...อิอิ

แว้วก้อ...
อันเนี่ยะ...เขียนนานนนนมาก...ตั้งแต่ ปีสาม
สาม โน้นนนนแน่ะ...ตอนนั้น...ยังเยาว์ๆอยู่
เรยยย....อิอิ 
ขอบคุณ...อาคุงฝน...มั่กมากนา...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...เจ้าโซนี่วา....

แหมะ...... ยัยคนนี้...โหดแต่เล็ก เยยย...อิอิ

บอกคุงพี่ว่าไง...อ่ะ...
คุงน้องก็อย่าหายซิ....
คอมพังอ่ะป่าววว....โซนี่ วา
ซื้อคอมใหม่ได้แระ....เด้วนี้เครื่องนึง...ตกราวๆ...สองร้อยได้มั่ง...อิอิ 
ขอบคุง...ฉางน้อย....มากมากเรยยยย...นา..

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...คุงพี่แจ้น..

จริงๆด้วยคุงพี่....ผมอยากกลับเป็นเด็ก ตั้งแต่ปี ๓๓ อ่ะจิ...อิอิ
ขอบคุง คุงพี่แจ้นเอง....มากจร้า...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...คุงเพื่อแก้ว...ผู้แกล้วกล้า...
เน๊อะ....
นึกถึง...ตอนเล่น...กับเพื่อนกับพี่กับน้องแว้ววว
มีมันเหมือน...เพิ่งผ่านไปแป๊บๆเน๊อะ...คุงแบม...
ว่าแต่...
ตอนเด็กๆอ่ะ...คุงเพื่อนต้องเป็นเด็กปู้จายยย...แหงๆ...อิอิ
โตมา...สวยเชียว...
มียิงลูกดอกด้วยอ่ะ...จึ้ยๆๆ....
ขอบคุง คุงเพื่อนแก้ว...มั่กมากจร้า...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...บังยี...
โหน่ยแน่ๆๆ...ไม่อ่านด้วย...
เด้วป๊าดดดดด.....เห็นข้าวดีก่า เพื่อนเหรอ...อิอิ 
อ่ะแว้วมาอีกๆๆ...

@@@@@@@@@@@@@

โห...๗ ถึง ๑๐ .......เต็มๆ....เรยยย...อิอิ 
ดีจร้า....อาคุงยา...
ได้ไว้แระ....เก็บไว้แระ...
เต็มๆ....จัดมาๆๆ...อิอิ 
ขอบบบบบบบ คุงงงงงงง  จร้า.....คุงเพื่อนยา...


@@@@@@@@@@@@@

จุ๊ๆๆ...อาคุงฝน...อย่าไปว่าเธอ...เด้วงอนๆๆ...อ่ะจ๊ากกก...

@@@@@@@@@@@@@

หวัดดีขอรับ...ท่านลมแปร์...
เออจริงด้วย...ผมว่า...แว้วววว...ว่าลืมลืมใครอ่ะป่าว....
แย่เรยยยย.....ลืมคุงท่านจิงๆโต๊ย...
กลอน วิกบ้านกลอนอ่ะท่าน....ลืมจริงๆ...อ่ะจิ...
ขมาๆๆ....อ่ะท่านลมแปร์...
ขอบคุงท่านลมแปร์มากมาก...ขอรับ...


@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้าขอรับ...ท่าน สรย...อิอิ (ต่อไปนี้...ชื่อนี้เรยยย...)
กลอนนี้...เขียนไว้เมื่อตอน ผจญปํญหา...ในอดีต ขอรับ...
ตอนนั้น...มือใหม่หัดขับ...อ่ะท่าน...
ตอนนี้...ก็ยังหัด...อยู่อ่ะขอรับ...อิอิ 
ท่านอ่ะ....งานรัดตัว...ระวัง...ไม่ซำบายนะขอรับ...ท่านโป้ง...
ขอบคุณ...มั่กมากขอรับกระผม...

@@@@@@@@@@@@@

แอ่ะๆๆ...ท่านปู่...ถ้าผมสูงวัย อ่ะ 
ท่านปู่ก็ไม่เหลือน่ะ...อิอิ 

ดีจร้า..ขอรับ...ท่านปู่กิ่ง...อิอิ 
แหม ท่าน...เขียน...อ่ะหน่อยเดียวเองอ่ะ...ขอรับ...
ขอบคุง...ท่านปู่กิ่งคนยาก...มากมากมาก จร้า...ขอรับ...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า....อาคุงกานต์...
ใกล้จารวย เป็นเศรษฐีณี แว้วอ่ะดิ...ชิมิๆ..
ทำงานเยอะ...จริง...ๆ...นา...อาเพียงปูผิวพลิ้ว...
พักผ่อนด้วยนา...
ขอบคุง อาคุงกานต์....มั่กมาก...นา...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...คุณดิน....
ไม่โง่เขลา...หรอกจร้า....
ไม่มีก็ไม่มีจร้า...
เพียงภาพที่นึก...ยามเยาว์วัย...
แล้วสุขใจ...แม้นรู้ว่า...ไม่จริง...
แต่...ก็อยู่ที่...ใจ...ยอมรับความเป็นจริง...
แระก้อ....เก็บสุข...นั้นไว้...ในทรงจำ ก็พอจร้า...
ขอบคุณ สำหรับ...บทกลอน...อันสะท้อนภาพคิด...
ที่ไพเราะด้วยจร้า....
ยินดีที่ได้ทักทายกันจร้า...คุงดิน...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า....อาคุงดอกบัว...

สะท้อนนัย ในคิด เมื่อจิตเหงา
และโศกเศร้า...ครั้งก่อน ที่ย้อนหลัง
แม้ภาพคิดย้อนเก่าเมื่อเยาว์ยัง
ยินดีฝัง...ทรงจำ มิรู้ลืม....

กลอนนี้...เป็นกลอนที่ผมชอบมากๆ...เกือบจะ
มากที่สุด...เพราะเป็นกลอนแรกๆที่เขียนเป็น
เรื่องเป็นราว...ได้อ่ะจร้า...
เป็นกลอนซื่อๆ...เขียนสดๆ...เกลานิโหน่ย...อิอิ
เนื้อความที่มีในกลอนผม...
อาคุงบัว...ถอดความแปลใหม่ได้ดีมาก...จร้า...
เด้วคิดค่าลิขสิทธิ์ซะเรยยย...อิอิ 
ไปเที่ยว...สนุกอ่ะซี่...
ตัวดำอ่ะป่าว...
ขอบคุณ...อาหมวยน้อย...ดอกบัว...มั่กมากจร้า...อิอิ


@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า...คุงน้องอ้อม...ใจไม่ใช่ต้นทาง...

นี่ๆ...น้องอ้อม...ตอนหายไปอ่ะ...
คุงพี่นึกว่า...ปานนี้...รอบๆบ้านน้องอ้อม...
น้ำยังไม่ลดแหงๆ...อิอิ 
แหมะ...พอน้ำเริ่มลด...คุงน้องก็หายไปเรยยยนา....
นานกว่าคนอื่นด้วย...
ไปไหนมาเนี่ยะ...อิอิ

แว้วก้อ...ไม่แกร่...มั่งให้รู้ไป...
ขอบคุง...น้องอ้อมมากมากนา...จร้า...

@@@@@@@@@@@@@

โซนี่...วา...
เอาไข่คืนมาเรยยย...

@@@@@@@@@@@@@

ดีจร้า....คุงก้าว...นพพร..

คุงก้าว...ต้องที่กล้าจิ...
อยากเห็นร่าเริงเหมือนก่อน อ่ะ...
พักหลัง..ลงกลอน...เหงาๆ เศร้าๆ...พิกลๆอ่ะ...
อันเนี่ยะ...
น่าจะมีกำลังใจ...ให้มั่งอ่ะนะ...คุงก้าว...
ยิ้มจร้ายิ้มๆ..ขอบคุงนพพร...มั่กมากเรยยย...