๑. เรือผุเก่าลำน้อยยังลอยล่อง ใครอาจมองไม่เห็นไม่เป็นท่า เมื่อฝีพายพายจ้ำข้ามธารา หยดน้ำตาหยาดหนึ่งพึ่งเข้าใจ ... ๒. มือยังพายถึงฝั่งยังที่สุด มิอาจหยุดหน้าที่เรามีได้ โลกหมุนเวียนเปลี่ยนทางเป็นอย่างไร มิเปลี่ยนใน...ศรัทธา...คุณค่า ครู ... ด้วยความหวังดี **.. เช่นรวีโชติ ..** (ก.ประแสร์ ศิษยาพร)