มิติกาลตอนบุกแผ่นดินชัยวรมัน ส่วนที่ 6

ไบเซ็บ

แม่ทัพขอม ได้ยิน จึงรีบตอบ		
ตัวข้ามอบ ชีวิต แม้ดับขันธ์
จะขอเป็น ชาวขอม ทั้งวิญญาณ 			
มิมีวัน ที่จะ มาประจบ
อนุชา จึงตอบ ออกไปว่า			
ถ้าเช่นนั้น ตัวข้า จำต้องรบ
แล้วควบม้า ชักดาบ หวังสยบ			
อย่าหวังหลบ ข้าจักฟัน เอาชีวา
สองขุนศึก ประดาบ จนเริ่มพลบ		
มิรู้จบ เสียงดาบ ดังหนักหนา
จนทั้งสอง ต่างเหนื่อย แสนอ่อนล้า	
สองผู้กล้า ก็มิอาจ ชนะชน
อนุชา รบพลาง จึงได้คิด			
แกล้งทำผิด พลั้งไป ใจสับสน
จึงทำดาบ หลุดมือ เมื่อประจญ	
แล้วรีบรน ควบม้า เร่งหนีพลัน
แม่ทัพขอม ได้เห็น แล้วครุ่นคิด		
ถ้าเราติด ตามตี ให้อาสัญ
ก็จะได้ ชัยชนะ เหนือพวกมัน			
จะเสียขวัญ แตกหนี ดั่งรังแตน
คิดแล้วจึ่ง ควบอาชา วิ่งเข้าไล่		
อนุชา หันกลับไป เห็นตามแผน
พลางเอื้อมไป หยิบธนู มิดูแคลน		
แล้วง้างแขน หันกลับ ยิงออกไป
ลูกธนู พุ่งไป อย่างเร็วรี่			
มิอาจที่ จะหลบ มิสงสัย
แล้วพุ่งเสียบ สุดแรง เข้ากลางใจ		
ร่างกลิ้งไป ร่วงหล่น ตกกระเด็น
ก่อนสติ จะดับ สิ้นทุกสิ่ง			
ปรากฏภาพ องค์หญิง ขึ้นให้เห็น
แม่ทัพขอม จึงพูด อย่างลำเค็ญ		
ตัวพี่เห็น ไม่ได้กลับ ไปพบกัน