พอไปถึง เมืองตาเมียง สั่งทหาร รีบทำการ ขุดคู รอบเขตขัณฑ์ จงรีบทำ ให้เสร็จก่อน รุ่งตะวัน ก่อนพวกมัน เดินทัพ บุกเข้ามา เมื่ออนุชา เดินทัพ เข้ามาถึง สั่งตะบึง กองทัพ เร่งเข้าหา จงโจมตี เมืองให้แตก ก่อนเวลา เอามันมา ตัดหัว เสียบประจาน เหล่าทหาร บุกเข้าไป อย่างเร็วรี่ มุ่งเข้าตี เมืองให้แตก โดยแข็งขัน แต่มีคู ขวางกั้น ตั้งประจัน มิอาจบุก โดยพลัน เข้าทำลาย แม้จะผ่าน คูกั้น เข้าประชิด มิอาจคิด ตั้งบันได ดั่งใจหมาย ด้วยคูชิด ติดกำแพง พื้นดินทราย ทุกบันได ไถลลื่น ล้มมากอง ทหารจาม ถูกยิง ด้วยธนู ล้มลงสู่ พื้นดิน น่าสยอง ทุกๆคน ต้องตาย ล้มลงกอง เลือดไหลนอง ส่งเสียงร้อง อย่างทรมาน อนุชา จึงสั่ง ให้รีบถอย ออกมาคอย คำสั่ง ที่ข้าขาน อนุชา นิ่งคิด อยู่เนิ่นนาน จะให้ราน ต้องให้คู นั้นไม่มี พลางตะโกน ออกคำสั่ง จงรีบไป ตัดต้นไม้ ผูกกัน อย่างเร็วรี่ ให้เป็นแพ ต่อกัน ให้จงดี แล้วเข้าตี เมืองให้แตก ได้ดั่งใจ ทหารจาม รีบเร่ง ทำตามสั่ง แล้วรีบวาง ทับบนคู ดั่งใจหมาย แล้วรีบวิ่ง เข้าตี อย่างเร็วไว ต่างล้มตาย สูญสิ้น ทั้งขอมจาม
ไบเซ็บ 2 ส.ค. 2553 12:23 น. - ID 136119 
836
0
0
2 สิงหาคม 2553 14:36 น. - comment id 1149167
หวัดดีครับ... ชื่อเรื่องเดียวกัน แถมก็ไม่ยาวเท่าไร ทำไมไม่รวมไว้ด้วยกันครับ... เพียงแค่ทำเครื่องหมายคั่นไว้ท้ายบทก็ได้ครับ ว่า ตอนสาม ตอนสี่ ฯลฯ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ..จะได้อ่านรวดเดียวงัย ไม่ต้อง คลิ้กไปคลิ้กมา แบบว่าขี้เกียจครับ และอีกอย่างนะครับ มันไปกระทบกลอนท่านอื่นๆ คุณโพสต์หนึ่งกลอน มีผลทำให้กลอนที่อยู่ท้ายสุดตกไปหน้าสอง คุณโพสต์สามกลอนคุณดันกลอนตกหน้าสามกลอนนะครับ แบ่งพื้นที่ไว้ให้ท่านอื่นๆบ้างเถิดนะครับ......
3 สิงหาคม 2553 19:13 น. - comment id 1149473
อ่านสนุกน่าติดตามค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
