แผ่วแผ่วห้วงคำนึงตรึงวิโยค เศร้าดอกโศกเบ่งบานบนลานเถื่อน ร้าวหวาดไหวในกาลอันผ่านเยือน สายลมเชือนโชยพลิ้วหวีดหวิวใจ ดั่งเราผู้แบกรับสรรพสิ่ง ฤาอาจนิ่งท่ามคืนวันที่หวั่นไหว ทั้งโลกรู้ประจักษ์หนักอย่างไร ทุกข์ท้นในมรรคาอันลาโรย คล้อยลีลาศแห่งเมฆา ท่ามลีลาตะวันอันแผดโผย ยลทุกข์สุขสรรพสิ่งดิ่งแดโดย ท่ามสายลมโบกโบยแรงประดัง หนักเอย ว่าหนักหน่วง หนักในสิ่งทั้งปวงที่วาดหวัง ปานจะสิ้นใจแฝงแรงกำลัง อยู่ในโลกอันชิงชังและอ่อนล้า แผ่วแผ่วห้วงคำนึงตรึงวิโยค จบสิ้นโศกลับล่วงในห่วงหา พร้อมจบสิ้นความฝันวันเวลา ปล่อยชะตาเล่นร่ายดังสายลม ........................ โดยคำ ลานเทวา
22 กรกฎาคม 2553 16:03 น. - comment id 1147594
แผ่วแผ่วห้วงคำนึงตรึงวิโยค เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็โศกในสรรพสิ่ง เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายเข้าแอบอิง เดี๋ยวก็นิ่งเดี๋ยวก็แรงดั่งสายลม
22 กรกฎาคม 2553 16:31 น. - comment id 1147604
ชอบ ครับ....
22 กรกฎาคม 2553 22:26 น. - comment id 1147663
สรรพสิ่ง มีอยู่ ดับไป กำลังใจ... บางครั้งต้องสร้างขึ้นมา สายลมคงหยุดทักทาย ขอให้สบายดี
23 กรกฎาคม 2553 09:12 น. - comment id 1147686
23 กรกฎาคม 2553 16:54 น. - comment id 1147741
เพลงนี้ชอบมานานแล้วค่ะ บทกลอนนี้เพิ่งจะชอบตอนที่อ่านค่ะ
23 กรกฎาคม 2553 18:16 น. - comment id 1147756
เพลงเพราะจริง ๆ แต่เศร้าเหงาจังค่ะ
23 กรกฎาคม 2553 20:51 น. - comment id 1147772
อยู่ท่ามสายลมหนาว กลางเดือนเด่นพราวฟ้าใส สายลมพัดแล้วผ่านใย กับมิมิสิ่งใดให้ได้ยิน
24 กรกฎาคม 2553 09:43 น. - comment id 1147807
เพียงสายลมพัดผ่านนะคะ
24 กรกฎาคม 2553 17:10 น. - comment id 1147864
เพราะมากครับ