เธอบอกว่าหากวันไหนที่เหนื่อยหนัก จงหยุดพักและมองไปในฟ้ากว้าง ถึงคืนค่ำยังฉ่ำใจใช่จืดจาง แม้อยู่ห่างแต่ความรักจักอยู่ยัง เพียงดาวพริบวิบวาว ณ ราวฟ้า ใจที่ล้าเริ่มกร้าวแกร่งด้วยแรงหวัง สานศรัทธาแห่งอุ่นอ้อมหลอมพลัง เหมือนน้ำหลั่งรดรินใจมั่นไมตรี เก็บเก็จดาวจากราวฟ้ามาเรียงร้อย เป็นสรวงสร้อยสอดสายรุ้งจรุงสี ทางช้างเผือกเลือกมาต่อให้พอดี คล้องไว้ที่หัวใจ...ใครบางคน
9 เมษายน 2545 09:51 น. - comment id 44974
ไพเราะมาเลย เยี่ยม เยี่ยม ชอบจัง
9 เมษายน 2545 10:36 น. - comment id 44975
ชอบบทสุดท้ายมากเลยค่ะ รู้แล้วใช่ไหมนี่คือเหตุผลที่รักงานคุณและพลอยรักคุณไปด้วย.. ขอยืมบทกวีนี้ส่งต่อให้คนดีที่ทะเลรักที่สุดที่อเมริกานะคะ
9 เมษายน 2545 10:38 น. - comment id 44976
อยากให้สอนให้เขียนเก่งๆยังงี้บ้างนะคะ ไม่ถนัดกลอนเลยค่ะ ถ้ากรุณาคงทราบเบอร์เมล์แล้วนะคะ ด้วยรักและศรัทธาและอยากรู้จักมากๆนะคะ
9 เมษายน 2545 12:44 น. - comment id 44994
เพราะจัง หวานมากๆๆเลยนะ
9 เมษายน 2545 13:37 น. - comment id 45002
ด้วยลำนำคำร้อย ให้คล้อยจิต คำนึงคิด พิศมัยเป็นหนักหนา สั่นสะเทือนดวงจิตให้ตรึงตรา ปราถนาใคร่พบหน้านวลอนงค์
9 เมษายน 2545 20:54 น. - comment id 45034
หวานมาก วันหลังต้องเข้ามาอ่านบ่อยๆซะแล้วสิ
9 เมษายน 2545 23:05 น. - comment id 45039
หยดย้อยเลยล่ะค่ะ ^O^
10 เมษายน 2545 14:16 น. - comment id 45109
หวานมากมากเลยค่ะ o(='_'=)o
12 เมษายน 2545 09:03 น. - comment id 45357
คุณทะเลขวัญ...ว่างก็เมลล์มาคุยได้นะ :)