นัยบางภาพ
ผิงดาว อิงจันทร์
แล้วบางภาพที่พร่าเลือนก็เคลื่อนไหว
ปรากฏความเป็นไปอย่างขมขื่น
ปรากฏภาพความรักยากหยัดยืน
ปรากฏถ้อยกล่ำกลืนระหว่างกัน
ในภาพนั้นฉายว่า แท้แล้วรัก
มิประจักษ์สัมผัสได้อย่างใจฝัน
มิอาจก่อในรูปเงาความผูกพัน
อดีตกาลแค่คืนวันที่ล่วงไป
เคยคิดว่าแท้แล้ว ในเนื้อรัก
มีหน่อเนื้อเชื้อภักดิ์อยู่หว่างใจ
มีคุณค่า ความงาม หวานละไม
มีหยาดใสของละอองแห่งดวงดาว
แต่แท้แล้วความจริงรักที่เห็น
ล้วนขื่นเข็นลำเค็ญแสนปวดร้าว
ไม่มีหรอกละอองใดที่พร่างพราว
คงมีแต่เหน็บหนาวหยาดน้ำตา
ไม่มีหรอกความรักใดสุกสกาว
คงมีแต่ร้อนผ่าวทุกคราวไปฯ