จากสันติ สู่นิพิททา

nigurut

จากสันติ สู่นิพิททา-
 
ตั่งแต่กำเนิดจนบัดนี้ อัตตาฉันที่เสมือนเป็นฟองน้ำ ได้ซึมซับ
เรื่องราวและความรู้ต่างๆ สร้างตัวฉันขึ้นจนเป็นอัตตา
สะท้อนอยู่ใน อารมณ์ ความเข้าใจ และ ความรู้สึก
วันเวลาได้ล่วงเลยไป เมือความเต็มปริ่มที่เติมมา
ไม่ได้ทำให้อัตตาฉันสูงส่งขึ้น 
แต่กลายเป็นความลดทอนและสิ้นหวัง
ฉันจึงเพ่งพินิจถึงภายในอัตตาตัวเอง แล้วฉันกลับไม่พบสิ่งใด 
นอกจากฉันเป็นเพียงตัวตนที่ปรุงแต่งตนเองไปด้วย. 
ความรู้สึกสุข ทุกข์ ทิฎฐิ ความเชื่อ ความนึกคิด
และความรับรู้อื่นๆ ทั้งหมดนี่เป็นความไร้แก่นสาร 
ที่มันจะหายไปกับสายลมในทันที หากว่าตอนนี้ฉันได้สิ้นลมหายใจไป
 
เนื่องจากความรู้สืกสุขทุกข์เป็นเสมือนดวงไฟที่จะดับสิ้นไป
 เมือร่างกายอันเป็นเพียงฟืนไฟตนนี้ ได้มอดไหมลง 
ความรู้ของฉันก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆของภูผา
ที่จะแตกกร่อนไป เมือภูมิประเทศปรับเปลียนอยู่ตลอดเวลา
ความนึกคิดก็เป็นเพียงสายน้ำที่จะหยุดหลังไหล
และซึมหายไปในพื้นดินและอากาศ
ฉันจะไม่คงเหลืออะไร นอกจากรูปภาพที่อยู่บนหิ้ง 
ที่ทายาทรุ่นต่อๆมานำมากราบไหว้
และทิ้งพินัยกรรมที่เป็นชตากรรมเดียวกันนี้ สืบทอดไป
 
ฉันไม่ต้องการเป็นตัวหมากในขบวรแห่ของชีวิต
ที่จะแห่ความประสงค์อันไม่รู้แน่ของมวลมนุษย์ 
ไปสู่หนทางที่ยังมองเห็นไม่ชัดด้วยความเหน็ดเหนื่อย 
และจะล้มหายตายจากไปในช่วงเวลาอันน้อยนิด อย่างไม่มีความหมาย
 
บัดนี้ฉันจึงมิได้เป็นอัตตาใดอีกแล้ว 
ฉันมุ่งหน้าสู่วิถีทางแห่งธรรม แสวงหาความเป็นอนัตตา 
ที่ปรับตัวเข้ากับเจตนารมณ์ของศาสตร์และศิลปแห่งสากลจักรวาล
เพื่อที่จะรู้สึกถึงความเป็นไปในตัวตนอันนิรันดรของจักรวาลอันเป็นสากล
และสะท้อนความเป็นสากลออกมาอยู่ในตัวตนที่เป็นอนัตตา
 
แล้วเมือใดเธอเห็นความปราชญ์เปรื่องของจักรวาล 
ที่สำรวลร่าอยู่กับความปรีชาชาญของมันในรูปแห่งดินน้ำลมไฟ
เธอก็จะได้เห็นโอษฐ์อันแย้มสรวลของฉันอยู่ที่นั่นเช่นกัน
เมือเธอแว่วยินบทเพลงแห่งชีวิต
ที่ความยุติธรรมได้บรรจบ ใว้อยู่ในตัวโน็ตอันสุขใจและโศรกเศร้า 
เธอจะรู้ว่าฉันกำลังขับร้องอยู่ด้วยความหวันไหวเช่นกัน
เมือใดเธอรู้สึกถึงความไร้ระเบียบของจักรวาล
ที่ได้ปูผ้าคลุมอันไร้บทบัญญัติใว้
เธอก็จะเห็นร่างฉันคล้อยไหวไปกับความยุ่งเหยิง ทุกแห่งหนไป
 
ตราบใดที่ความนิรันดร์สาดมวลแสงอันไม่สิ้นสุดเอาใว้
ฉันจะสอดส่องดวงเนตร์อยู่ในห้วงหับแห่งนั้น
ตราบใดทีความทุกข์ระทมกำลังดูดกลึนทุกสิ่งไปสู่ความมึดมิด 
ฉันก็จะยืนอาลัยอย่างเงียบสงบอยู่เบืองหลังธรณีแห่งความมืดมิดนั้น
เพราะฉันไม่ได้ไปไหน แต่เป็นอนัตตาอันนิรันดร์
ที่มีอัตตาเป็นตัวตนอยู่ในทุกสิ่งที่กำลังเป็นไป 
------
wait for english version soon. 
http://bzbkk.spaces.live.com/				
comments powered by Disqus
  • ผู้ดูแลระบบ

    14 เมษายน 2553 19:51 น. - comment id 1121166

    เขียนกลอน 
    
    เพื่อการแบ่งปันพื้นที่หน้าแรก กรุณา Post กลอนไม่เกิน 5 กลอนต่อวัน 
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน