เมื่อเมฆเริ่มก่อเค้า...........มืดหม่น อากาศร้อนระคน...................อบอ้าว พายุฤดูฝน.............................บ้าคลั่ง หญ้าแพรกก็แหลกร้าว...........เจ็บช้ำเพราะฝน ฯ .................................................................... เมื่อเมฆได้ตั้งก้อน........อากาศร้อนเริ่มอบอ้าว พายุฝนได้ตั้งเค้า...............แล้วสายฝนก็หลั่งริน เมื่อฝีได้กลัดหนอง......จนผุพองก็แตกสิ้น เหวอะหวะก็แหว่งวิ่น..........เป็นรอยแผลให้แก้ไข เมื่อไฟใกล้น้ำมัน.........ก็มีอันลุกเป็นไฟ คุโชนจนลามไหม้..............จนวอดวายเป็นถ่านดำ เมื่อแก็สมีเต็มถัง.........ไม่ระวังกระแทกซ้ำ ระเบิดก็เกิดกระหน่ำ..........สุดแก้ไขช่วยได้ทัน เมื่อจุดประกายไฟ.......ก็แล้วใครที่จุดมัน แล้วใครจะช่วยกัน............ไม่ให้ไฟมันไหม้ลามฯ
11 เมษายน 2553 15:41 น. - comment id 1120457
กลอนไพเราะดีค่ะ
11 เมษายน 2553 17:43 น. - comment id 1120474
ไอ้สดายุ มึงดูถูกชีวิตคนไทย ที่เขายอมตาย เพื่อแผ่นดิน ไอ้ควายตุ๊ด ไอ้เกาะเมียกิน ประกาศจับ สัตว์ที่ร้ายที่ ทำลายบ้านกลอน โดยอาศัยการเมือง เป็นชนวนในการปลุกปั่นให้เกิดความแตกแยก มึงมีปัญญาลบ ทุกกลอนที่ลงไหมวะ