. . ลุ ๒๓.๐๖ นาฬิกา ดื่นความรักอักษรา ผลิห้วง นัยบริบทงดงาม ทั้งปวง ชุบฤดีกาลซ่านทรวง โดยคำ เป็นเพลงดึกกล่อมเห่ หริ่งเรไร ฝากถึงคนไกล คืนค่ำ วิเวกข้าจะขับกล่อม ลำนำ ให้ความรักร่ายรำ อยู่นิรันดร์ ละเลียดท่วง รติวาร วาดอารมณ์อลังการ วิจิตรฝัน ดื่มน้ำค้างต่างเมรัย รำพัน โอบเหงาห่มเงาจันทร์ เอกา นิรมิตรห้วงวิมาน สายลม แผ่วพรมมโนวาด ปรารถนา ขับเคลื่อนคีตกานท์ มารยา ชุบชื่นช่วงชีวา สัญจร ท่ามสงัด อันปรากฏ สรรพบทความรัก แห่งอักษร ร่ายภิรมย์มรรคา อนาทร ดื่มด่ำคำอาวรณ์ นัยกวี รำพึงเจ้า ดาริกา ละมุนถ้อยรำพันพา แรมวิถี ประโลมหนอ้างว้าง อันต่างมี จารึกเร้นวลี คะนึงครวญ เจ้าเอย จอมขวัญ ความคิดถึงอัศจรรย์ ไปทุกส่วน ครุ่นนระวางพานพบ ให้ทบทวน ทุกจริงฝันรัญจวน อัปปมาณ โดยคำ ลานเทวา
3 กุมภาพันธ์ 2553 00:06 น. - comment id 1095195
........ห๋า ฟุ้งซ่าน..........
3 กุมภาพันธ์ 2553 01:10 น. - comment id 1095209
ความคิดถึง ทำให้คนเรามี หวัง ความหวัง ทำให้คนเรามี ฝัน ความฝัน ทำให้คนเรามี รัก.... ให้ห้วงแห่งความรักเนี่ย...มากมายเลยนะคะ
3 กุมภาพันธ์ 2553 11:08 น. - comment id 1095329
อลังการ!!!!!!!! ยอดเยี่ยมค่ะ แวะมาอ่านบทกวีเพราะๆ
3 กุมภาพันธ์ 2553 12:51 น. - comment id 1095363
3 กุมภาพันธ์ 2553 19:18 น. - comment id 1095544
งดงามเหนือคำบรรยายจริง ๆ ครับ ชื่นชมครับ
3 กุมภาพันธ์ 2553 22:32 น. - comment id 1095630
ได้บรรยากาศดีครับ
4 กุมภาพันธ์ 2553 10:08 น. - comment id 1095780
รักความฟุ้งซ่านเช่นกันค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2553 15:55 น. - comment id 1095983
ไพเราะจัง อ่านออกเสียงแล้วแล้วก็อิน ...ให้รู้สึก..คิดถึง...อบอวล
24 มีนาคม 2553 20:26 น. - comment id 1114344
เพราะความฟุ้งซ่านเป็นต้นเหตุใช่มั้ยคะ