โคลง ***ปทุมธานี***

ปติ ตันขุนทด

***สามโคกนามเอ่ยอ้าง     เดิมที
เป็นชื่อปทุมธานี          แต่งตั้ง
สุนทรภู่จอมกวี      บอกบ่ง
แปรเปลี่ยนประทานครั้ง    ปิ่นเกล้าเหนือหัว
***ปทุมธานีแห่งนี้    เมืองบัว
รินส่งเกสรตัว     ชื่นข้อย
มวลภมรหมื่นแสนมัว    เมากลิ่น
บินเคลื่อนมาไกลคล้อย    แข่งเคล้าเสาวคนธ์
***อุบลบัวเบ่งแย้ม     กลีบบาน
ขาวเด่นดอกดวงมาลย์    กลิ่นเกลี้ยง
งามชมดั่งนงคราญ     ผุดผ่อง
เหมือนโผล่จากชลเลี้ยง   หล่มต้นสายสวย
***ปทุมธานีแต่นี้    แลรวย
มากหมู่มาอำนวย   จ่ายจ้าง
ตายายแม่เอออวย    พรส่ง   ลูกนา
เดินสู่โรงงานค้าง    อยู่ห้องหอปทุม
***ธรรมศาสตร์รังสิตสร้าง    ชุมนุม
เป็นเยี่ยมมหาลัยขุม    หน่อเนื้อ
บัณฑิตดั่งบัวตุม      บานคลี่
ออกสู่สังคมเอื้อ       สุขให้ชาวไทย
***ชาวปทุมห่มแล้ว    ศีลใส
ทานจ่ายกิเลสไกล     ร่างสอ้าน
ปัญญาส่องวิไล       เห็นแจ่ม
เพียรบ่คงเกียจคร้าน    เชี่ยวแท้ธรรมกาย
*****สุนทรภู่แต่งไว้ในนิราศภูเขาทองว่า
***ถึงสามโคกโศกถวิลถึงปิ่นเกล้า
พระพุทธเจ้าหลวงบำรุงซึ่งกรุงศรี
ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี
ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว
โอ้พระคุณสูญลับไม่กลับหลัง
แต่ชื่อตั้งยังอยู่เขารู้ทั่ว
แต่เรานี้ที่สุนทรประทานตัว
ไม่รอดชั่วเช่นสามโคกยิ่งโศกใจ