แสงระวี ที่แดนใต้ ตอน 2 วาจาเด็ดลูกกรีดยางกับหมวดหนุ่ม

กวีบ้านไร่

ชายสูงร่าง ยิ้มแย้มด้วยเป็นมิตร
สิ่งที่คิดถึงโจรป่า  ที่มาถาม
ชาวพื้นที่ต่างรู้ดี ทุกโมงยาม
วิถีตาม ชีวิตเราต้องทำ
กลัวโจรฆ่า กลัวมาก และกลัวยิ่ง
ด้วยความจริง เรากลัวอดจนคิดขำ
หาไม่มาเสี่ยงตาย กับงานทำ
ก็ต้องชำเพราะอดตาย เรียงรายกัน
เห็นกี่รัฐบาลมา บอกมาแก้
ไม่เห็นแลความสุขทุกข์ บรรเทาขัณธ์
หรือพวกเราอยู่ใต้ จึงทิ้งกัน
หรือตัวท่านคิดอย่างไร ไหนบอกดู
ผมจึงฟังเรื่องราว หนาวจับจิต
ชวนให้คิดถึงชนวน ชวนอดสู
ใครคือคนที่สร้างป่ม ยากยั่งรู้
แต่ที่รู้คือ ชาวบ้านรับผลกรรม
ผมจึงตอบออกไปให้ความหวัง
ลุงก็ยังมีเราอยู่ คู่อุปภัมป์
มีใบบุญองค์สูงฟ้า มาไล่กรรม
และไพร่ฟ้านำ แนวดำริ มาบรรเทา
เราทหาร ข้าราชพระบาทท่าน
มาช่วยกันคุ้มครอง  อย่าอับเฉา
จงเชื่อมั่น ต่อแต่นี้มีพวกเรา
เราจะเฝ้าคุ้มครอง อย่ากังวล
ลุงจึงตอบชอบใจ ให้หัวเราะ
ฟังสะเนาะนะหมวดหนุ่ม จนฉงน
ที่หนุ่มว่ามาคุ้มครอง ปกต้องตน
เราทุกคนจะช่วยกันมั่นบรรเทา
เราเห็นท่าน หลายท่านมาหลายร้อย
แต่ทยอยหายจาก จนน่าเศร้า
เราเห็นท่านมาแก้ไขให้บรรเทา
จึงได้เอาใจช่วย ร่วมช่วยกัน
แต่หนทางที่หมวดว่า แค่เริ่มต้น
แต่ด้วยหน ทางเดิน ที่ยาวนั้น
ปัญหาสร้างมากโข่ จนหลงกัน
ผูกป่มมั่นหลายร้อยป่ม ก็ค่อยทำไป...............(โปรดติดตามตอนที่ ๓ )