บทบันทึกความในใจ.. จากใจ.. ถึง.. ทุกยอดดวงหฤทัยน้องน้อง ในร่มรักเรือนไทยเรือนธรรมเรือนทอง แห่งมิ่งมิตรผองเราผู้รักรจนา ผู้หยาดน้ำค้างคำน้ำค้างใจ ต่อสายใจสายใยรักระหว่างเรา และ.. หวังเป็นความงามความผูกพัน ตราบชั่วนิรันดร์กาล ในโลกฝันแสนหวาน โลกแห่งดวงดอกไม้งามในท่ามความจริงใจ ปรารถนาดี ที่เราพึงมีพึงมอบให้แก่กันและกันค่ะ .................................... *คืนรัง.*..งดงามในท่วงทำนอง และ มากท้นล้นค่า ด้วยความหมายดายเดียว เปลี่ยวเหงา....รอนไร้ ดั่ง.. นกไพรพเนจรร่อนเร่ แรมร้างห่างรวงรักแห่งรัก นานมาแล้ว เด็กหญิงผอมบางนั่งอ้างว้างว้าเหว่ ริมกราบเรือเดินสมุทรลำใหญ่ ที่.. เห็นเพียงน้ำจรดฟ้า กับ ฝูงนกนางนวล ที่กำลังร่ายปีกกรายพรายฟ้อน อ้อนนวลเมฆราวสายไหม ในสายแสงสุริยา ยามดวงตะวันลากำลังอ้อนอ้อยอิ่งพสุธา. เพื่อรอท่า.. ทิ้งดวงลงสู่ผืนน้ำอย่างอาวรณ์อาลัย เพื่อสัญญาว่า.. จักคืนหลังกลับมาใหม่ในยามอรุณรุ่ง อย่างมุ่งมั่น สัตย์ซื่อถือตรงเพื่อ..ธำรงดำรงโลก เรือลำใหญ่สำหรับใจดวงน้อย กำลังค่อยๆ เร่งฝีจักรพรายพรากจากลา แผ่นดินแม่มาตุภูมิ *เกาะสวาทหาดสวรรค์* อันแสนสงบสุข... ห่างไกลทุกผู้คนราวมีทะเลกั้นขวางไว้ ดวงใจเด็กหญิงน้อยเหลือเพียงน้อยนิด กับภาพพร่าเลือนด้วยหยาดน้ำตา ที่เห็นแผ่นดินตรงหน้า แผ่นดิน.. แห่งความรักความหวังความฝัน อันแสนตราตรึง ในซาบซึ้งทรงจำล้ำค่า ที่แสนบริสุทธิ์ใส ที่กำลัง... ค่อยๆ..พร่าเลือน...หายไป ใจดวงร้าวหันไป หาก.. ไม่มีอ้อมกอดใครสักคน ที่จะให้ซุกซบในอ้อมอกอ้อมใจ เพื่อซับหยาดน้ำตา นอกเสียจากพบเพียง ทะเลเวิ้งว้างกับความว่างเปล่า ตรงหน้าที่ยิ่งพาให้ ใจดวงเดิมดวงดินดวงดี แสนโดดเดี่ยวเดียวดายทับทวี เด็กหญิงน้อยกอดตัวเองเอาไว้ พร้อมกับกลั้นสายธารน้ำตา ที่กำลังบ่าพรูให้ไหลย้อนกลับเข้าไป ณ ภายในดวงใจอันแสนปวดร้าว ด้วยใจดวงอดทน เพื่อหลอมกมลให้กล้าหาญ รู้กลืนกล้ำ รู้ที่จะทำใจ... เด็กหญิงน้อยในท่ามทะเลชีวิต ถูกเพรงพรหมชะตากรรมลิขิต ให้พานพบพายุร้ายมากมาย เพื่อฝ่าฟันสู่ฝั่งฝันอันงดงาม ได้เรียนรู้โลกย์ทั้งโศกสุข ทุกมายาชีวิตอย่างเจนจบ เพื้อค้นพบค่าคนค่างาม คุณธรรมความดี ตามสิทธิ์แห่งใจนี้ที่จะเลือก เด็กหญิงน้อยยังคงเก็บใจ อันแสนบริสุทธิ์ใส ใจดวงอ่อนไหวอ่อนหวานอ่อนเยาว์ ไว้นานเนาและจักเป็นเช่นนั้นนิรันดร ท่ามผู้คนมากมายผ่านผัน พานพบ จบ เจ็บ จาก พรากลา ฝากปรารถนาอันแสนสั้น มิใช่ดั่งฝันยาวยืน หากใจดวงดินดวงดี ก็มีเพียงอภัยอโหสิกรรม คิดว่านั่นคือวิบากรรม ที่จำต้องชดใช้หนี้รักภักดิ์พลี ชีพนี้ได้ยังคงมิสิ้นฝันมิสิ้นหวัง ยังคงมีพลังฝากดีงาม ให้แผ่นดินแลผองชน นานหลายปี ที่เป็นเรือดอกไม้เรือธรรมเรือทอง เพียรพายพาดวงจิตหลากชีวิตศิษย์รัก ลอยล่องท่องให้ผ่านบทเรียนโลก โศกสุขให้รู้ทุกข์รู้ธรรม รู้สร้างสรรปันดี รู้มีเมตตา ใช่แค่เกิดมาเพียงเพื่อตวงตัก มิพักถวิลคิด*ให้*ผู้ใด นอกเสียจากพอกเปลือกให้ไสวรวย ด้วยหลงใหลในศิวิไลซ์วัตถุ อย่างผู้ยึดมั่นถือมั่นมิปันใคร ปีแล้วและปีเล่า ที่ส่งพวกเขาขึ้นฝั่งฝัน เพื่อให้เขาเหล่านั้นไปฝ่าดั้นคว้าดาว สุดแต่ใจจะไขว่คว้า ด้วยความเข้าใจชีวิต คิดเป็นผู้ให้ไร้หวังใด รู้รัก กตเวทิตา ต่อชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย รู้รักษาจิตภายใน ให้สวยใสประดุจดั่งอัญมณีที่จักไม่มีใคร มาพรากไป แม้นดวงใจอาจโดนทำร้าย แต่ใช่หมายว่า *ชีพหนึ่งนี้จักสิ้นค่าสิ้นความหมาย* ให้รู้มองโลกด้วยดวงตาสวยใส ด้วยดวงใจเป็นธรรม ด้วยดวงตาที่สาม ดวงตาแห่งการเป็นผู้ให้ หมาย.. เพียงผดุงแผ่นดินให้รุ่งเรือง ด้วยเรียวรวงระย้าระยับ ให้.. พระรัตนตรัยยังเป็นที่พึ่งทางใจ นำจิตสว่างไสวผ่องพราย ได้ใช้ชีวิตอย่างผู้รู้สึกตัวทั่วพร้อม หลอมละลายร่างรวมเป็นหนึ่งเดียวกับ ธรรมะธรรมชาติ ที่แสนบริสุทธิ์สะอาด อย่างผู้ผ่านมาผ่านไป และ.. อย่างผู้เข้าใจคำว่าเหนือโลกโศกมายา เพื่อ... วันหนึ่งข้างหน้ายามถึง*วันตะวันลา* ดวงชีวาจะแย้มยิ้มพริ้มเพรา อย่างแสนภาคภูมิปิติเกษมใจ เพียงได้ฝากจิตวิญญาณไพรไว้ ใต้ร่มบรมโพธิ์พุทธิ์ พิสุทธิ์ไสว ไปตราบอนันตกาล.... และ.. นี่คือปณิธาน สัจจะอธิษฐาน จากงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ ที่ยังมากมีสิ่งงดงามบริสุทธิใส ดั่งหยาดน้ำค้างไพรที่รอหยาด พร่างลงในท่ามดวงใจแลโลกแล้งไร้หมาย ฝากดี ก่อนวันที่จะกระซิบบอกเธอ ทุกดวงใจที่ชิดใกล้ที่หมายรัก ว่า.. *อย่าร้องไห้เพื่อขวัญ* แต่.. จงจดจำน้ำค้างคำน้ำค้างใจ ทำความดี ด้วยดวงใจบริสุทธิ์ใสงดงาม ไปตราบชั่วกาลนานเนานิจนิรันดร......! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3282.html อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ อยู่ไกลและสูง เหนือดินและแผ่นน้ำ รู้ ดีฉันต้อยต่ำ ไม่ต่างกับน้ำ ใต้แผ่นฟ้า ไกล เหมือน ดูว่าใกล้กัน แต่เส้นขอบฟ้า ก็ยังมากั้นไว้ แม้ เคยได้ชิดใกล้ แต่ว่าความฝัน นั้นไกล เหลือเกิน เฝ้ารอ เพียงแสง ตะวัน ปลอบโยน ความฝัน ที่ริบหรี่ เปลี่ยนสี ทะเล สลาย ขอบ ฟ้าให้หายไป ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว ยอม จะสู้แสง ตะวัน ก่อนจะต้อง ร้าง กันแสนไกล ถ้าฉันทำ ได้ อยากหยุด ตะวัน ไว้ที่ปลาย ฟ้า ให้ความรัก ได้พิสูจน์ ใจแท้จริงต่อกัน ให้คนรักได้พบกัน ให้ฝันได้สมใจ ให้แสง ตะวัน ประสานเรารวมกัน เป็นหนึ่งเดียว อยากขอ ตะวัน หยุดไว้ นานๆ อย่าจากไป...
พุด 29 ก.ค. 2552 11:54 น. - ID 128019 
2020
3
0
29 กรกฎาคม 2552 12:44 น. - comment id 1020710
เพียงเห็นภาพซาบซึ้งตรึงดวงจิต เหมือนชีวิตสิ้นล้ามาสดใส ดั่งสายรุ้งคุ้งโค้งเกาะโยงไกล สว่างพร่างใส ณ หทัยตน
เพียงถ้อยคำพร่ำพลอดเฝ้าออดอ้อน สื่อสะท้อนห่วงหามามากล้น ไม่ต้องเอ่ยวาจาฟากฟ้าบน จะดั้นด้นค้นคว้ามองหาใจ
ณ ทะเลเห่คลื่นหมื่นแสงวับ พร่างพรายจับแวววาวสกาวใส ตะวันรอนร้อนรนปะปนไป ช่างวิไลคลื่นคราม ณ ยามเย็น
แสงหมู่ดาวขาวนวลล้วนจับจิต เนรมิตพฤกษาสายตาเห็น ด้วยแสงส่องอำไพวิไลเย็น คือแสงเพ็ญจันทร์นวลครวญละเมอ
นกคืนรังเคียงคู่อยู่จู๋จี๋ ยามราตรีสุขถ้อยปล่อยคำเพ้อ ว่าแสนรักภักดิ์ภิรมย์นิยมเธอ อย่าเยินเย่อหากมั่นสัมพันธ์ใจ...
ไปเดินทะเลกันไหมครับ พี่พุด อิอิ บรรยากาศน่าเที่ยวทะเล *-* รักแลเคารพ พี่สาวแสนสวย น้ำใจงาม นามพี่พุด ยอดรักนักไพร ที่หนึ่งเสมอ
29 กรกฎาคม 2552 22:04 น. - comment id 1020865
พี่พุดคะ ปรางเข้ามาได้ดื่มด่ำ กับบทกลอนและ เรื่องราวดี ๆ พร้อมกับภาพอันงดงาม นิ่งนานที่ปรางอ่านกลับไปมา สวยสด งดงามมาก ๆ ค่ะ ในช่วงแห่งความสุขของคนเรา เปรียบดั่งดวงตะวันฉายแสง ทะเล อันสวยสด ลมพัดเอาอากาศสบายเย็นใจ เรื่อย ๆ เอื่อย ๆ แต่.... พี่พุดคะ เวลาช่วงแห่งความสุขของคนเรา มันช่างแสนสั้นเสียเหลือเกิน แต่... อีกแหละค่ะ ซึ่งก็ช่างน่าแปลกใจเสีย เหลือเกินที่ เรามักจะจดจำช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นได้ ดื่มด่ำกับความหวานที่เราได้รับ ทั้งกายและใจ มิรู้ลืม เหมือนกับอยากจะหยุดโลกไว้เพียงแค่ นาทีนั้นจริง ๆ ดังบทลำนำที่พี่พุด วาดไว้เลยนะคะ ด้วยรัก
29 กรกฎาคม 2552 22:13 น. - comment id 1020870
น้องกวีน้อย... เด็กชายน้อยที่แสนน่ารัก ช่างแสนซึ้งใจนะคะ ที่พยายามหาภาพมาพลีกำนัลพี่พุด ขอบคุณมากมายเลยค่ะ
30 กรกฎาคม 2552 11:12 น. - comment id 1021010
สวัสดีค่ะพี่พุดเต็มอิ่มจริงๆค่ะ ในการเกิดมาครั้งหนึ่ง หลายๆคนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดมาทำไม หนึ่งในนั้นก็คือตัวกบเองค่ะ ก็ยังเป็นอยู่เช่นนี้ ไม่รู้คำตอบอยู่ดี ที่ผ่านมาปล่อยให้ชีวิตไหลและเป็นไปตามกระแส ไม่คิดที่จะกำหนดบทบาทชีวิตของตัวเอง แต่ตอนนี้ (ยังคิดอยู่ว่าช้าไปมั้ย) แม้จะไม่รู้ว่าเกิดมาเพื่ออะไร แต่ก็รู้ว่าจะทำอะไร เพื่อให้ตัวเอง มีความรู้สึกที่เป็นสุขทั้งกายและใจค่ะ ได้ค้นพบและกำลังจะเดินทาง ตามแนวทางที่ได้คิดและกำหนดเองค่ะ ขอบคุณแรงบันดาลใจจากทุกๆ ตัวอักษร และทุกๆความหมายที่พี่พุดสื่อผ่านบทกลอน ที่ผ่านมามากมาย ซึ่งมีค่าทางใจเหลือเกินค่ะ ขอบคุณจากใจจริงนะคะพี่พุด รักพี่ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
