เกี่ยวสด...
ทิพย์โนราห์ พันดาว
คือสมัย ถูกใจชน คนชอบชื่น
ล้มทั้งยืน รวงยังเขียว ต้องเกี่ยวสด
ในเมืองสุข บ้านนอกร้าว คราวรันทด
ใครหนอชด แทนใช้ ให้ชาวนา
แต่กาลก่อน ข้าวไทย ส่งไปนอก
บ่งค่าบอก ชาวนาฉัน ขวัญมาหา
แต่วันนี้ ข้าวไทย ใยโรยรา
หวังสุขมา ทุกข์ถม กินขมกลืน
มิเคยเป็น มาก่อน แต่กาลเก่า
ชาวนาเรา เป็นฉันท์ใด ใยต้องฝืน
โรงสีข้าว ไม่รับ ตีกลับคืน
นี่หรือผืน ท้องนาไทย อะไรกัน !
เหงื่อทุกหยด ราดร่วง บนรวงข้าว
ชาวนาเศร้า ขวัญหาย กลายเป็นฝัน
โอ้รวงทอง ข้าเอย เคยผูกพัน
กลายกลับกัน รวงยังเขียว ต้องเกี่ยวเลย
ในวันหน้า รวงทองงาม อร่ามหล้า
ทั่วพารา จะเหลือไหม ใครเฉลย
ห่วงเหลือเกิน ถิ่นท้องนา ที่ข้าเคย
ไม่เหลือเลย ซักเรียวรวง แสนห่วงจัง
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ได้รับฟังเกี่ยวกับการเกี่ยวข้าวที่ยังเป็นรวงเขียว เลย ค้างคาใจ