เป็นต้นไม้ไซพื้นยืนลำต้น ออกดอกผลเก็บกินปิ่นพฤกษา เป็นร่มไทรไม้เลื้อยพันธนา อีกนกการ่าเริงบันเทิงรมย์ ด้วยไม้ใหญ่ไพศาลบารมี จึงศักดิ์ศรีกล้าพันธุ์ถูกทับถม ด้วยอายุชั่วฟ้ามานานนม จึงเงื่อนปมลมฟ้าพยากรณ์ เป็นโพลงกัดเกาะกินใจกลางแก่น ความหนักแน่นครองไว้ได้ไถ่ถอน แต่นกกาไม้เลื้อยมิสั่นคลอน ยังหลอกหลอนเบี้ยพันธุ์อยู่ร่ำไป แล้ววันหนึ่งนายพรานผู้หาญห้าว ขวานด้ามยาวฟันฉับกลับสงสัย ออกยิ่งแรงแกร่งยิ่งปราการใด แท้นั้นไซร้ไม้เลื้อยกินเนื้อใน ทั้งฝูงนกแตกตื่นเจรจา พรานต่ำช้าด่าทอและขับไล่ จึงพรานวางอาวุธแล้วลับไกล ทิ้งพันธุ์ไม้แคระแกร็นอาทวา
กฤตศิลป์ ชินบุตร 30 พ.ค. 2552 00:04 น. - ID 126321 
1786
6
0
30 พฤษภาคม 2552 07:54 น. - comment id 992347
ยอดเยี่ยมครับ
30 พฤษภาคม 2552 11:53 น. - comment id 992405
สวัสดีค่ะเขียนกลอนได้งดงามค่ะ ได้เรียนรุ้คำที่ไม่เคยเห็นด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
30 พฤษภาคม 2552 14:29 น. - comment id 992478
ขอบคุณสำหรับแนวคิดคับ
30 พฤษภาคม 2552 15:21 น. - comment id 992502
คิดได้ไงเนี่ย ยอดเยี่ยมจริงๆ หายไปนานนะคะ สบายดีอยู่หรือเปล่า
30 พฤษภาคม 2552 16:06 น. - comment id 992529
แต่งกลอนแนวนี้ได้โดนใจประชาชนจริงๆ อิอิ
30 พฤษภาคม 2552 23:18 น. - comment id 992709
ขอบคุณกำลังใจจากคุณระเด่นมนตรีครับ
30 พฤษภาคม 2552 23:21 น. - comment id 992710
เอื้อจิตมิตรใจของคุณsomebody ซึ้งกำซาบอาบจินต์เกินพรรณนาครับ
30 พฤษภาคม 2552 23:21 น. - comment id 992711
ขอบคุณ คุณแขม่วแมนที่เข้ามาให้กำลังใจครับ
30 พฤษภาคม 2552 23:24 น. - comment id 992712
สบายดีครับ คุณแจ้นเอง ที่หายไปเพราะกลับบ้านหลังเขา แต่ไม่ได้หายไปจากบรรณพิภพเลยแม้เสี้ยวเวลานาที ขอบคุณที่ยังติดตามผลงานของผมครับ
31 พฤษภาคม 2552 09:53 น. - comment id 992827
ยอดเยี่ยมมากค่ะ
31 พฤษภาคม 2552 14:58 น. - comment id 992939
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
