ปรอยฝนปรายสายประโลมโศก ปลอบโลกสิ้นหมองปองขวัญ คืนนี้ไร้สิ้นน้ำผึ้งจันทร์ มายาวันผันแปรไม่แน่นอน นึกนึกชีวิตนี้น่าหน่ายนัก วิบากภักดิ์ย้อนรอยคอยสอน ชีพชื่นฤาช้ำร้าวรอน อย่าอาวรณ์อดีตอาลัย แท้แล้วชั่ววูบหายวับ นิรันดร์กาลกัปป์อสงไขย เกิดมาตั้งอยู่ดับไป ภพใหม่ยึดมั่นพันธนา ปล่อยวางทั้งทุกข์แลสุข ดั่งวิมุตติมาลีเหนือปรารถนา ชูช่อบานไสวในสายธารธรรมธารา สอนโลกหล้าหนึ่งมณีงามที่ใจ....!
พุด 29 มี.ค. 2552 22:44 น. - ID 124634 
1368
2
0
30 มีนาคม 2552 11:31 น. - comment id 968601
หน้าส่วนตัว
30 มีนาคม 2552 11:34 น. - comment id 968603
อยากปล่อยวางเสียบ้างที่เคยหนัก ยากยิ่งนักปล่อยไปไม่เคยได้ พบเจอแต่ความทุกข์กังวลใจ ที่ใครใครรอบกายมาก่อกวน จะมีไหมสักครั้งได้พักบ้าง ได้แรมร้างจากทุกข์ที่ผันผวน ปลดไม่ได้ไปไม่เป็นเช่นถูกตรวน ตั้งจิตทวนอยากหลุดพ้นไปเสียที กี่ครั้งคราที่ต้องรับแก้ปัญหา ที่ผ่านมายากเลี่ยงจะหลบหนี จะกีหนที่ทนมานานนับปี เดี๋ยวก็มีเดี๋ยวแวะมาพาวุ่นใจ .................. ขอร่วมแจมด้วยคนนะคะ ครั้งนี้ได้อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยคะ สะท้อนใจตัวเองที่ต้องคอยแก้ปัญหาให้น้องๆ ตลอด ยอมรับค่ะว่าเหนื่อยและท้อเหลือเกิน แต่ว่าทำไงได้ในเมื่อเป็นพี่ก็ต้องดูแลและ ช่วยเหลือน้องค่ะ
30 มีนาคม 2552 11:59 น. - comment id 968625
งามอะไรก็คงไม่สู้งามที่ใจ เพราะความงามในจิตใจจะอยู่กับเราไปจน วันตาย แต่ความงามของรูปร่างหน้าตานั้น เมื่อเวลาผ่านไป ก็ย่อมร่วงโรยไปตามกาล เวลา เขาถึงบอกว่า สังขารไม่เที่ยง นั้นเอง
30 มีนาคม 2552 13:11 น. - comment id 968642
ยังคงความงดงามในถ้อยคำไม่เปลี่ยนแปลง สบายดีหรือเปล่าคะ อยากบอกว่าคิดถึงเสมอไม่รู้ลืม ^^
31 มีนาคม 2552 13:39 น. - comment id 969031
คิดถึงค่า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
