อุษยะ ในมนุษย์ สุดประเสริฐ จรุงเลิศ เลอค่า ว่าจิตเห็น มนคือใจ ใฝ่พบธรรม ใคร่บำเพ็ญ หลอมรวมเป็น เช่น มนุษย์ ดุจยินยล เรียก มนุษย์ เพราะผุดผ่อง ต้องดวงจิต กลับเหลิงสิทธิ์ ด้วยจิตยล จนสับสน ระเริงวาย ในสายธาร ณ วารวน เรียกว่า คน เพราะปนปะ ระคนเริง
13 มีนาคม 2552 15:39 น. - comment id 962575
ทำอย่างไรจะผ่องผุดมนุษย์เต็มตัว คุณเพียงหาทางไปไม่เจอเลยค่ะ
13 มีนาคม 2552 15:43 น. - comment id 962578
เป็นคำกลอนที่ดีมาก หลานชาย ลุงขอชมจากใจ
13 มีนาคม 2552 16:17 น. - comment id 962606
นี่แหละครับที่เขาเรียกกันว่าคน อย่าสับสนห่วงใยไปเลยครับ มีทั้งดีและไม่ดีต้องยอมรับ เชื่อเถิดครับคนดีมีมากมาย
13 มีนาคม 2552 16:18 น. - comment id 962609
แวะมาเยี่ยมชมผลงานค่ะ...
13 มีนาคม 2552 16:20 น. - comment id 962611
คม ทั้งคำ และ ความ ครับพี่
13 มีนาคม 2552 16:34 น. - comment id 962621
ได้คำศัพท์ใหม่ๆด้วย เยี่ยมเลยค่ะ
13 มีนาคม 2552 17:19 น. - comment id 962648
เยี่ยม !!!! ขอคารวะ...คุณ KIRATI... ด้วยสุราสามจอก... แฮ่ม...หรือสักกลมสองกลมเป็นไง ? ไม่ล้อเล่น....เอาจริงนะเนี่ย.....
14 มีนาคม 2552 09:58 น. - comment id 962837
คำว่าคน คนนให้เป็นเห็นดีชั่ว คนให้ทั่วจึงรู้ที่ควรเห็น ข้างนอกงามวิไลในเน่าเหม็น สิ่งซ่อนเร้นใครรู้อดสูจริง ฉากละครภายนอกใช่บอกได้ แต่ความงามจิตใจประเสริฐยิ่ง พราวกว่าเพชรล้ำค่าเกินทุกสิ่ง ไม่กลอกกลิ้งแน่นหนักรักจากใจ
15 มีนาคม 2552 21:31 น. - comment id 963462
คน เป็นคำกริยา ก็ปนเปกันอยู่แล้ว เหมือนดำกับขาวคละเคล้ากัน แวะมาอ่านกลอนดีๆค่ะ
16 มีนาคม 2552 08:48 น. - comment id 963627
สวัสดีค่ะ กลอนมีความหมายที่ดีมากๆเลยค่ะ
27 เมษายน 2552 22:15 น. - comment id 978078
มโน+อุษย = ผู้มีใจสูง ยกเว้นใครนะที่ถูกระงับพาสพอร์ต