แก้วหนึ่ง ถึงสอง ต้องตามมา เริ่มมอง คนขวา เป็นสี่ร่าง ภาพมัว ตัวอ่อน เป็นลอนยาง ฝีปาก บางบาง เริ่มออกลาย สุรา บาทา ของคู่กัน มากน้อย สำคัญ ในท้องไส้ กินดี ชีวา เจริญวัย กินดับ พาตาย ไม่กลับมา พอดี พอกรึ่ม ครึ้มครึ้มอก เดี๋ยวก็ยก เดี๋ยวก็ซด มันหมดค่า เรากินเหล้า เหล้ากินเรา ในเบ้าตา ลวงเห็น ของชั่วช้า ว่าของดี เมรัย สร้างใคร เป็นยอดคน แต่นั่น มันดล มาถูกที่ มาสรรค์สร้าง ทางศิลป์ กลิ่นกวี ไม่ใช่พาล มาเจอดี ตอนพี่เมา
26 มกราคม 2552 20:51 น. - comment id 941297
..เหอ..เหอ..เหอ.. มาเล้ยจักรพรรดิหยก....ชน....
26 มกราคม 2552 21:13 น. - comment id 941313
อยากจะเมาแบบเขาทำไม่ได้ ดูใคร ๆ เขาเมาเฝ้าอิจฉา เมาแล้วลืมความโศกโลกโลกา ส่วนตัวข้า..เมายิ่งหนัก..เมารักยิ่งหนักเข้าไปอีก..อิอิ ...แบบว่าหลัง ๆ ไม่ค่อยเป็นสับปะรดแล้วครับ...มาววววว...เอิ้ก
26 มกราคม 2552 21:54 น. - comment id 941356
26 มกราคม 2552 23:04 น. - comment id 941453
27 มกราคม 2552 09:22 น. - comment id 941539
เต้...สุดยอดมาก
27 มกราคม 2552 13:00 น. - comment id 941643
สุรา บาทา ของคู่กัน
28 มกราคม 2552 13:06 น. - comment id 942028
28 มกราคม 2552 16:39 น. - comment id 942158
ฌหมือนเข้าตัวไงชอบกล แต่ก็น่ารักดีจ๊ะกลอน