ทำร้ายตัว...ทำร้ายทำไม
มาเรียณัฐ
กาลเวลาเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่ง
อย่างยอดหญิงอย่างฉันนั้นหนา
แอบแอบร้องไห้เสียใจเรื่อยเรื่อยมา
เป็นเพราะว่ารักคนผิดคิดมาลวง
เคยทำร้ายตนเองกี่หนแล้ว
แต่ไม่แคล้วมีใครหมายชิงช่วง
มาช่วยเหลือให้ข้อคิดจิตผ่องแผ้ว
แม่เราแล้วคนรักหนักกว่าใคร
ผูกใจไว้ทำไมกับคนสิ้นคิด
เราไม่ผิดคิดทำร้ายทำร้ายใครไหน
รังแต่ทำให้กายและใจ
เจ็บซ้ำข้ำกว่าใครคนที่ทำ
เขาไม่สนเขาไม่แคร์แยแสหรอก
ใครจะช้ำจะชอกจะบอกไม่สนร่ำ
ปล่อยให้เจ็บเจ็บไปตามเวรกรรม
เขาคงขำน่าดูที่คิดสั้นด้วยฉันเอง
ต่อแต่นี้มีแม่คอยเตือนเสมือนรัก
ดวงใจจักไม่ทำซ้ำ...ย้ำเป็นเปล่ง
และดูแลตนจนได้ใจนักเลง
ไม่ใช่เก่งแต่เรียนรู้จะอยู่มัน
ใครทำช้ำสุดแสน
คงได้รับผลตอบแทนแสนขัน
ทุกข์ระทมขื่นขมอาจมนั้น
ต้องสักวันสนองคืนชื่นใจเธอ
ยามเธอรักแสนดีนะพี่ชาย
แต่ยามเธอร้ายเธอไม่สนคนเหม่อเหม่อ
เคยคิดไหมใครกันทำฉันฝันละเมอ
เคยไหมที่ต้องเจอ...ใจจะขาดรอน...