กอดอก หลับตา พาไปฝัง ผืนเสื่อ เนื้อหนัง ผุสลาย ผ้าขาว ไร้ริม ชิมความตาย ดินกลบ จบวัย ในโลกา คนเอ๋ย ใยเลย เจ้าบอบบาง เนื้อหุ้ม ซี่ก้าง ทั้งซ้ายขวา เนื้อเน่า ผมเผ้า ในเงาตา หมดงาม ตามประสา มิเหลือดี เหลือแต่ เวรกรรม ที่ทำไว้ ดีชั่ว รู้แก่ใจ ชดใช้หนี้ จารึก บันทึก ที่พึงมี ด้านชั่ว ด้านดีดี ที่ผ่านมา รูปกาย สิ้นไป ไม่จีรัง ความดี อยู่ยั้ง นานยิ่งกว่า คนเอ๋ย มิคุ้มเลย ถ้าเกิดมา ทำชั่ว สาปด่า ว่าควรตาย
13 มกราคม 2552 17:42 น. - comment id 935475
สิ่งที่ยังคงอยู่หลังความตายมีสองอย่างก็คือ ความดีและความชั่ว ค่ะ ถูกต้องมั้ยค่ะ เป็นความจริงที่เที่ยงแท้ที่สุดแล้วสินะคะ
13 มกราคม 2552 17:46 น. - comment id 935478
มันเป็นเช่นนั้นเอง เห็นด้วยค่ะ
13 มกราคม 2552 18:23 น. - comment id 935526
ถ้าไม่รู้พุทธศาสนาลึกซึ้งจริงๆก็แต่งไม่ได้ ถ้าไม่เก่งกาพย์กลอนจริงๆ งานแบบนี้ก็ไม่ปราฏตีพิมพ์ได้แล้วล่ะครับ หรือว่าคงตีพิมพ์ไปนานแล้ว
13 มกราคม 2552 19:48 น. - comment id 935578
โคควายวายชีพได้ เขาหนัง เป็นสิ่งเป็นอันยัง อยู่ไซร้ คนเด็ดดับสูญสัง ขารร่าง เป็นชื่อเป็นเสียงได้ แต่ร้ายกับดี๚ สัจธรรมค่ะ.. ขอบคุณกลอนดีดีมีสาระค่ะ..
13 มกราคม 2552 21:19 น. - comment id 935688
เห็นด้วยคับ สัจจธรรม
14 มกราคม 2552 14:46 น. - comment id 935918
แจ่มเลยน้า
14 มกราคม 2552 22:00 น. - comment id 936178
ความดีซิคงทน