เคยมีคนเข้าใจ แม้ห่างเพียงใดใจถวิล โทรศัพท์มาหาเป็นอาจินต์ แต่ตอนนี้สิ้นเสียงเคียงเคย คงมีใครคนใกล้ถูกใจกว่า คนห่างที่เคยห่วงหาก็พลันเฉย คนใกล้ที่ได้ขิดขมคงสมเอย จึงละเลยไม่สนคนแสนไกล เราต่างกันราวฟ้ากับดิน ฉันคนนี้ที่ไม่ชินเที่ยวให้ กลางคืนเธอชอบคนร้องเพลงร่ำไป คงเอาอกเอาใจสมกันดี ทนเหงาหงอยอย่างนี้ดีแล้ว แม้จืตใจแผ่ว แผ่วระโหยนี่ จะเก็บความทรงจำที่มี ไว้เป็นเพื่อนที่คอยปลอบโยน
5 มกราคม 2552 19:55 น. - comment id 932159
...อย่าเหงาเลยคนดี คืนนี้มีดาวมาฝาก ให้เธอพ้นทุกข์ยาก..ในห้วงใจ.. ............... ความเหงาเป็นข้าศึกของความสุข...
5 มกราคม 2552 20:20 น. - comment id 932177
สวัสดีปีใหม่ครับ ผมชอบกลอนบทนี้นะครับ..มันโดนใจ..นึกถึงคนที่ห่างไกล..ในหลายช่วงเวลามันไม่แตกต่างกันเลยครับ
5 มกราคม 2552 20:55 น. - comment id 932200
กลอนเพราะค่ะ มาเหงาด้วยคน
5 มกราคม 2552 21:53 น. - comment id 932224
ที่ว่าเหงานั้นเหงาเข้ากระดูก ชายที่ผูกรักไซร้ไม่ถวิล ท่องราตรีมีเสียงเพลงเป็นอาจิณ ไม่ถวิลผู้รอคอยหงอยทุกคืน ..แบบว่า...น่าเห็นใจ
6 มกราคม 2552 09:16 น. - comment id 932307
เหงา เศร้า ความรักเหมือนดาบสองคม เวลาเหงาๆๆเศร้าๆๆ ช่างโหดร้ายเหลือเกิน
7 มกราคม 2552 12:58 น. - comment id 932909
7 มกราคม 2552 14:31 น. - comment id 932965
ความเหงาบางครั้งก็ทำให้เรารู้ว่าเราอ่อนแอ หรือเข้มแข็งแค่ไหน เป็นตัวเราเองให้ดีที่สุด หากจะใช่มันก็ใช่ หากไม่ใช่ทำยังไงมันก็ไม่ใช่อยู่ดี