ฉันพยายามข่มใจให้หลับลงในค่ำคืนอันเดียวดายว่า ไม่มีความหมายอะไรที่จะโหยหารอยหวานของน้ำตาล ในก้นถ้วยกาแฟ ซึ่ง ณ ที่นั้นฉันค้นพบว่า เธอโลเลพเนจรไปจากห้องใจฉันเสียแล้ว เธอจากไปแล้ว แต่ช่างน่าเศร้า ที่หัวใจของฉันขลาดเขลา และยังคงครวญหา ว่าใครกันหนอที่ทำให้เธอเปลี่ยนแปลง ใครกันที่ยื้อแย่งเธอไปจากฉัน ดอกไม้แห่งความรักหลุดมือฉันล่องลอยไปไกลแสนไกล มันสายไปเสียแล้ว ที่จะถักทอฝันอันแสนหวานให้ยืดยาวต่อไป เธอจากไปแล้ว แต่เสียงเพรียกหาของหัวใจยังคงร่ำร้อง โหยหวน โอ้ความเศร้า เจ้าช่างอำมหิตเหลือเกิน เจ้าไม่เคยอ่อนล้าในการไล่ล่าปักษาน้อยที่ไม่มีแม้เรี่ยวแรง ที่จะถลาเกาะยอดไม้ ให้พ้นไปจากกรงเล็บของเจ้าบ้างเลยหรือ โอ้ความเศร้า เจ้าช่างโหดร้ายเหลือเกิน เจ้าแนะนำความรัก สหายของเจ้าให้ฉันรู้จัก เพื่อนของเจ้าช่างแสนดีเหลือเกิน เขาแนะนำให้ฉันรู้จักกับน้องสาวของเขา แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้พบกัน เจ้าก็สังหารพี่ชายของหล่อนอย่างเลือดเย็น โดยไร้ซึ่งเหตุผล หล่อนร่ำร้องด้วยหัวใจอาดูร ในที่สุดหล่อนก็จากฉันไป ทิ้งให้ฉันจมอยู่กับเจ้า เพียงลำพัง...
Saran 23 ธ.ค. 2551 16:09 น. - ID 121620 
1099
3
0
23 ธันวาคม 2551 17:42 น. - comment id 927885
เข้าใจความรู้สึกแบบนี้เป็นอย่างดีและลึกซึ้ง เลยหล่ะคะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
23 ธันวาคม 2551 23:06 น. - comment id 928031
เคยคิดว่าความเหงาความเศร้าเป็นเรื่องธรรมดา แต่เอาเข้าจริงรับมือกับมันไม่ได้สักที และมักจะป็นฝ่ายแพ้อยู่รำไป........
24 ธันวาคม 2551 02:39 น. - comment id 928087
24 ธันวาคม 2551 09:26 น. - comment id 928235
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
