เพราะอยู่อย่างโดดเดี่ยว ใจดวงเดียวจึงว้าเหว่ ร้างรักไร้เสน่ห์ จึงต้องตรมระทมจิต เพราะอยู่อย่างเดียวดาย ใจสลายพ่ายแพ้พิษ ความรักจึงไร้สิทธิ์ จะครองคู่อยู่เหมือนใคร เพราะอยู่อย่างเดี่ยวโดด ไม่อาจโทษผู้ใดได้ วาสนาพาไป ให้ชีวิตต้องระทม
1 พฤศจิกายน 2551 20:36 น. - comment id 908849
วันนี้อาจเดียวดายคล้ายผิดหวัง อย่าเพิ่งฝังใจเศร้าเฝ้าสิ้นฝัน ความรักอาจมาช้าไปหลายวัน ระหว่างรออยู่นั้นอย่าหม่นใจ สวัสดีค่ะฝนทอง ช้าช้า..อาจได้พร้าเล่มงามก็ได้นะคะ
31 ตุลาคม 2551 21:56 น. - comment id 909177
เหนื่อยนักก็พักก่อน... ร้าวรอนเหมือนถูกข่มเหง.. ชีวิตเหมือนดั่งบทเพลง... บรรเลงไปตามอารมณ์.. มีสุขมีเศร้าคละกัน.. บางวันอาจเหงาขื่นขม.. เพียงอยู่สู้ต่อล้อลม อย่าตรมโดดเดี่ยวเดียวดาย.. มีน้องคอยมองทุกวัน อย่าหวั่นอย่าจากอย่าหาย จะคอยเวียนมาทักทาย เหมือนพี่เคยให้น้องมา ใช่อยู่โดดเดี่ยวคนเดียว เหนื่อยนักควรพักยามล้า หลับตาสักพักพี่จ๋า ความล้าจะจางหายไป หลับฝันนะพี่ชาย ฝันร้ายอย่ากรายกล้ำพี่ คืนนี้อาจหนาวฤดี ยังมีน้องนี้คอยมอง สวัสดีค่ะพี่ฝนทอง หลับฝันดีนะคะ
1 พฤศจิกายน 2551 05:50 น. - comment id 909215
น่าสงสารคนอยุ่คนเดียว เลยมาอยู่เป็นเพื่อนแป๊บนึงนะ
1 พฤศจิกายน 2551 06:21 น. - comment id 909225
อืม..มานั่งเป็นเพื่อนคนที่สามค่ะ เห็นไหม..ไม่โดเดี่ยวเลย
1 พฤศจิกายน 2551 07:09 น. - comment id 909230
เรานี้มีคู่ เลยไม่รู้ความอิสระ ชีพนี้มีพันธะ อยากนะอยากโดดเดี่ยว ทักทายคับคุณฝนทอง..
1 พฤศจิกายน 2551 07:26 น. - comment id 909234
บางครั้งการอยู่คนเดียวก็ดีนะคะทำให้เราได้คิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมาในชีวิต บางครั้งความคิดดีๆก็เกิดค่ะ สบายดีนะคะวันนี้วันเสาร์จึงสบายๆนะคะไม่ต้องรีบเร่งอะไร ขณะนี้ฝนกำลังตกด้วยเลยไม่ได้ไปไหนค่ะ
1 พฤศจิกายน 2551 10:23 น. - comment id 909287
แวะมาทักทายค่ะ จะได้หายเหงา ทานกาแฟด้วยกันไหมคะ
1 พฤศจิกายน 2551 16:55 น. - comment id 909366
สู้สู้ค่ะพี่ชายไม่ย่อท้อ ทำหน้างอทำไมให้หงอยเหงา เห็นไหมว่าเพื่อนพ้องพี่น้องเรา ต่างก็เข้ามาทายทักรักห่วงใย
1 พฤศจิกายน 2551 21:41 น. - comment id 909441
สวัสดีครับ แก้วประภัสสร ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่แต่งนะครับชอบมาก ๆ เลย ขอบคุณสำหรับความหวังดี ขอบคุณสำหรับคำปลอบใจ
1 พฤศจิกายน 2551 21:45 น. - comment id 909444
สวัสดีครับ ช่ออักษราลี ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีที่มาอยู่เป็นเพื่อนครับ ตอนนี้อยู่คนเดียว ทำให้คิดอะไรต่อมิอะไรหลาย ๆ อย่าง บ้างครั้งก็เหงา บางครั้งก็เพ้อเจ้อ ... แต่ก็ดีนะ ได้หยุดคิด ได้เป็นตัวของตัวเอง
1 พฤศจิกายน 2551 21:47 น. - comment id 909446
สวัสดีครับ ครูพิม ขอบคุณมาก ๆ ๆ ที่มานั่งเป็นเพื่อน...เนาะ ทำให้หายเหงาไปได้พักนึงเชียวหละ
1 พฤศจิกายน 2551 21:51 น. - comment id 909449
วาสนาหนอวาสนา ใยพาให้โดดเดี่ยว ให้เราอยู่คนเดียว ทำให้เปลี่ยวในหัวใจ
1 พฤศจิกายน 2551 21:51 น. - comment id 909450
สวัสดีครับ วาสุกรี ขอบคุณที่มาทักทายครับ คนในอยากออก คนนอกอยากเข้านิ มีคู่ก็ดี ไม่มีคู่ก็ดี ในความคิดของผมนะ แต่ขอบอก อยู่โดดเดี่ยวนาน ๆ จะลำบากตอนปลายนะคุณ
1 พฤศจิกายน 2551 21:55 น. - comment id 909452
สวัสดีครับ นรศิริ ก็เห็นจะจริงนะครับ การอยู่คนเดียวทำให้เราได้คิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ขอบคุณครับ สำหรับความเอื้ออาทร ตอนนี้สบายดีครับ แต่เหงานิด ๆ เพราะอยู่คนเดียว
1 พฤศจิกายน 2551 21:58 น. - comment id 909454
สวัสดีครับ นิลวรรณ ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ ก็พอได้หายเหงาไปบ้าง... เอาสิครับ มาทานกาแฟอุ่น ๆ ด้วยกัน...เนาะ (แหม...รสอร่อยจังเลย)
1 พฤศจิกายน 2551 22:03 น. - comment id 909457
สวัสดีครับ ครูกระดาษทราย ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และ การมาทักทาย ด้วยบทกลอนที่ไพเราะครับ
1 พฤศจิกายน 2551 22:05 น. - comment id 909458
สวัสดีครับ พี่ดอกแก้ว ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ไพเราะ กับคำแนะนำนะครับ
1 พฤศจิกายน 2551 22:14 น. - comment id 909462
สวัสดีครับ ยาแก้ปวด มาทั้งทีดูชั่งร้อนรนจังเลยนิ ชนกันเสียจังเบิ้อเร่อเชียว หัวแตกเปล่าเอ่ย ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจ มัวแต่รับแขกอยู่... แหมคนกำลังเหงา ๆ มีเพื่อนมีคุยด้วย เลยลุกลี้ลุกลนไปหน่อยอย่าถือสาล่ะ วาสนาเอ๋ยวาสนา นำพาข้าให้โดดเดี่ยว ปล่อยไว้ให้อยู่คนเดียว จึงต้องเปลี่ยวในหัวใจ