น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าปลาพึ่งน้ำ หลายสิ่งย้ำครำครวญชวนให้เห็น เหตุก่อเกิดเลิศลักษณ์จักฉ่ำเย็น หากเราเห็น...เหตุแห่งกรรม..ที่ทำมา เราต่างต้องพึ่งพาล้วนอาศัย รินน้ำใจให้กันนั่นแหละหนา จะพบสุขทุกข์ร้างห่างชีวา ต้องหันหน้า..ช่วยเหลือเพื่อเจือจาน ฉันมีข้าวเธอมีปลาเอามาแลก ฉันมีแจกเธอพอให้ได้ประสาน ฉันมีแรงแกร่งพอขอช่วยงาน เราเบิกบาน..เธอฉัน..นั้นเจือจุน คราฉันร้อนอ่อนใจได้หยิบยื่น ใจจึงชื้นตื้นตันนั่นเธอหนุน คราเธอไร้ใจฉันพลันเป็นทุน น้ำใจอุ่นเอื้อใจได้พักพิง หันหน้ามาเถิดพี่น้องร้องเพลงชาติ ไทยประกาศเกียรติไทยทั้งชายหญิง หันหน้ามาแก้ไขใช่ท้วงติง หากมัวนิ่ง...เราแย่...แพ้ด้วยกัน..
ครูพิม 23 ต.ค. 2551 10:07 น. - ID 119775 
14780
33
0
23 ตุลาคม 2551 10:15 น. - comment id 906638
สวัสดีค่ะ ถ้าเป็นยุคสมัยก่อนข้าวแลกไข่ ได้ก็ดีนะคะ เป็นยุคเอื้ออาทรกันจริงๆ ถึงยุคนี้จะเปลี่ยนไป แต่ก็ถ้อยที ถ้อยอาศัย พึ่งพา อาทร ห่วงไย ต่อกัน ก็จะทำให้อยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข ไม่น้อยนะคะ
23 ตุลาคม 2551 10:24 น. - comment id 906640
สวัสดีค่ะ พี่เจี๊ยบ พิมว่านะคะถ้าเราสามารถแลกกันได้เหมือนเมื่อครั้งที่พิมยังเด็ก...บ้านนี้มีมะละกอ..ขอกันกินได้ บ้านนี้มีะมเขือก็เจือจุนกันได้..บางวันทำกับข้าว เดินไปขอขิง ข่า ตะไคร้..มะนาว..ใบชะพลู หลังบ้าน..ของญาติพี่น้องหรือบ้านของคนที่อยู่ใกล้กัน..แต่ว่าเหตุการณ์แบบนี้ยังมีนะคะที่บ้านนอก. ริมฝั่งโขงนี่..เที่ยงๆเก็บผักรอบรั้วบ้านมาแกงด้วยกัน.งเราเรียกแกงมะยุมะยะ..คือใครมีผักอะไรก้เก็บมาแกงใส่รวมๆกัน..ส้มตำครกใหญ่ๆเทใส่ถาด..แล้วทานกับข้าวจ้าว..หุงร้อนๆ..ตักใส่ถาดเดียวกันกับส้มตำ..ตั้งวงสักห้าหกคน..แย่งกันตักแย่งกันกิน..แซบอีหลีเด้อสิบอกให้.. วันหยุดไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรือคะ.
23 ตุลาคม 2551 10:54 น. - comment id 906642
ทำยาก แต่ถ้าตั้งใจทำได้นะ
23 ตุลาคม 2551 10:59 น. - comment id 906644
ทุกอย่างเปลี่ยน เพราะคนมีความคิดเห็นแตกต่างมากมาย
23 ตุลาคม 2551 11:09 น. - comment id 906648
น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า ครับเราต้องอาศัยซึ่งกันและกัน ในโลกนี้...ไม่อาจอยู่คนเดียวได้หรอก...เนาะ
23 ตุลาคม 2551 11:11 น. - comment id 906649
ความสามัคคี คือ แหล่งรวมพลัง แต่เมื่อรวมแล้ว ควรคิดดี ทำดี แล้วชีวีจะมีสุขครับ
23 ตุลาคม 2551 11:26 น. - comment id 906658
แวะมาอ่านกลอนค่ะ คุณครูพิมจ๋า แม่นแล้ว คนเราต้องพึ่งพาอาศัยกัน ต้องรักและสามัคคีกันไว้ค่ะ รักกัน รักกัน
23 ตุลาคม 2551 12:14 น. - comment id 906666
ครูพี่พิมที่เคารพ วันหยุดอยู่บ้านchatทั้งวันละสิคับ ส่วนผมนอนทั้งวัน ค่ำๆค่อยตื่น อ๋อ!อ่านกลอนพึ่งพา ก็ได้มาตรฐานครูพิมพาอีกแล้วคับ คือดีนะฮะ
23 ตุลาคม 2551 12:30 น. - comment id 906667
หน้าส่วนตัว
สังคมวันนี้คงเป็นกลางทำได้อยาก แต่หากคิด
เดินสายกลางและปล่อยวางและเข้าใจในเหตุปัจจัยแห่งกรรม
"กุศลหรืออกุศลที่เราทำชื่อว่า กรรม ,
กรรมทำแล้วส่งเป็นวิบากในอนาคต
เพราะมีกิเลสจึงทำกรรม, เพราะทำกรรม
จึงได้วิบาก,วนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด.....วัฏฏะ...."
สังคมที่พึงพามีอยู่ดูค่อยๆถูกกลืนเป็นสังคมที่พึ่งเงิน ท้ายสุด ผู้ชนะเป็นผู้กำหนด
สวัสดี ครูพิม คุณครูทานข้าวเที่ยงหรือยัง
เมนูมีอะไรเอ่ย
23 ตุลาคม 2551 13:33 น. - comment id 906680
.. ควักหัวใจใส่ตะกร้าเอามาฝาก บอบช้ำมากยากแท้จะแก้ไข จะล้างโคลนโยนทิ้งก็ตามใจ เพราะหัวใจเซซังหวังพึ่งพา ....อิอิ...ครูพิมช่วยเอาไปล้างที่น้ำโขงแถว เชียงคานนะเผื่อจะดูดีขึ้นมาหน่อย
23 ตุลาคม 2551 15:36 น. - comment id 906688
ไม่มีใครสามารถอยู่ได้โดยไม่พึ่งพาใคร ต่างก็ต้องมีการช่วยเหลือเกื้อกูลกันทั้งนั้น
23 ตุลาคม 2551 18:49 น. - comment id 906716
ดีค่ะ พึ่งพาอาศัยกัน รักใคร่สามัคคีกัน โลกนี้จะได้มีสุขสงบ
23 ตุลาคม 2551 19:11 น. - comment id 906719
เพราะๆๆๆๆๆๆชอบๆๆๆๆ
23 ตุลาคม 2551 20:19 น. - comment id 906725
มีใจร้าวแอบเหงา ปนเศร้าด้วย ครูพิมช่วยรับฝาก จักได้ไหม วอนครูพิมให้พึ่งพา รักษาใจ หวังเอาไว้ไม่นานนัก จักหายดี
23 ตุลาคม 2551 20:31 น. - comment id 906727
ต่างคน ต่างมา...และต่างไป โลกคงไร้ สุขศรี ที่สร้างสรรค์ ต่างพึ่ง ต่างพา อาศัยกัน โลกนั้น คงเกษม และเปรมปรีย์ สวัสดีครับ..ครูพิม และทุก ๆคน
23 ตุลาคม 2551 20:32 น. - comment id 906728
..กลอนงาม..ภาพสวย มากเลยครูพิม.. เมล็ดพันธ์ ปริผลิ ..เฉดสีส้มแดง..ตัดกับความเขียวของใบไม้.. ขอเซพนะครับภาพนี้
23 ตุลาคม 2551 21:34 น. - comment id 906735
23 ตุลาคม 2551 21:37 น. - comment id 906737
23 ตุลาคม 2551 21:56 น. - comment id 906745
23 ตุลาคม 2551 21:58 น. - comment id 906746
23 ตุลาคม 2551 22:01 น. - comment id 906749
24 ตุลาคม 2551 09:03 น. - comment id 906803
มาขอพึ่งพาครับ ช่วยดูแลใจกันหน่อย.. ได้ไหม?????ครูพิม..
24 ตุลาคม 2551 09:25 น. - comment id 906806
24 ตุลาคม 2551 09:32 น. - comment id 906810
24 ตุลาคม 2551 09:37 น. - comment id 906812
24 ตุลาคม 2551 10:46 น. - comment id 906835
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ขอจับมือด้วยคนนะคะ
24 ตุลาคม 2551 11:20 น. - comment id 906855
เราต้องพึ่งพากัน อยู่คนเดียวมันโดดเดี่ยวเกินค่ะ ครูพิม ขา
24 ตุลาคม 2551 12:28 น. - comment id 906874
รู้จักให้และรู้จักรับค่ะ ที่สำคัญรู้จักการให้อภัยกันโลกนี้คงสวยงามกว่าที่เป็น
24 ตุลาคม 2551 12:56 น. - comment id 906886
คิดถึงสังคมไทยสมัยที่ปู่ ย่า ตา ยาย เรายังอยู่จริงๆค่ะ รั้วบ้านยังไม่มีเลย ใครทำอาหารก็เอามาแบ่งปันกัน ใครข้าวสารไม่พอก็หยิบยืมกันก่อนได้ เดี๋ยวนี้ไม่มีอีกแล้วภาพเช่นวันนั้นแค่จะยิ้มให้กันยังคิดเลยค่ะ
24 ตุลาคม 2551 13:28 น. - comment id 906901
24 ตุลาคม 2551 15:42 น. - comment id 906932
มาฝากตัวเป็นลูกศิษย์อีกสักคนนะครับคุณครู
24 ตุลาคม 2551 17:45 น. - comment id 906983
พึ่งพาอาศัยกัน จุนเจือกัน เป็นสิ่งที่ดีที่สุดเลยค่ะ แม้ปัจจุบันอาจจะหายาก แต่สังคมบนโลกใบนี้ ก็ยังมีให้พบเห็น
24 ตุลาคม 2551 18:49 น. - comment id 906993
24 ตุลาคม 2551 18:51 น. - comment id 906994
24 ตุลาคม 2551 18:55 น. - comment id 906995
24 ตุลาคม 2551 18:59 น. - comment id 906996
24 ตุลาคม 2551 19:01 น. - comment id 906997
24 ตุลาคม 2551 19:02 น. - comment id 906999
24 ตุลาคม 2551 19:04 น. - comment id 907000
24 ตุลาคม 2551 19:05 น. - comment id 907001
สวัสดีค่ะ เพียงพลิ้ว ดีค่ะ..ยื่นมือมาเลย แล้วจับกันแน่นๆๆนะคะ..
24 ตุลาคม 2551 19:07 น. - comment id 907002
24 ตุลาคม 2551 19:10 น. - comment id 907004
24 ตุลาคม 2551 19:12 น. - comment id 907005
24 ตุลาคม 2551 19:13 น. - comment id 907006
24 ตุลาคม 2551 19:15 น. - comment id 907007
24 ตุลาคม 2551 19:17 น. - comment id 907008
24 ตุลาคม 2551 20:04 น. - comment id 907029
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าปลาพึ่งกุ้ง คนพึ่งมุ้งกันไว้ไข้เลือดออก เชื้อพันธุ์ใหม่ร้ายเอาเรื่องจากเมืองนอก ขอป่าวบอกเอาไว้ให้กันยุง อิอิ นอกเรื่องจนได้นิ อิอิ 555
24 ตุลาคม 2551 20:23 น. - comment id 907041
น้ำพึ่งปลาป่าพึ่งฝนคนพึ่งกุ้ง ต่างหมายมุ่งมุ้งม่านเพื่อกางกั้น ไข้เลือดออกพันธ์ใหม่ไม่สำคัญ เท่ากุ้งนั้น..มีพิษ..คิดน่ากลัว.. อิอิปู่หายไปนานเลย ย่ามาแล้วเหรอออออออออ หรือว่าย่ากลับไปแล้ว.. ถึงได้ซ่านัก..
24 ตุลาคม 2551 20:29 น. - comment id 907042
^ ^ ดูลุงกุ้งเขานอกเรื่องจนได้มาสมานสามมัคคีรด้วยคน ดั่งดอกราชพฤกษ์ สัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา
24 ตุลาคม 2551 20:42 น. - comment id 907046
25 ตุลาคม 2551 00:10 น. - comment id 907187
มีคนบอกผมเร็วนี้ว่า "มาช้าดีกว่าไม่มา " ผมมาช้าอย่าว่ากันนะ แบบ มาพึ่งใบบุญ เอ้ย พึ่งพาคร๊าบบบ
25 ตุลาคม 2551 08:07 น. - comment id 907264
ครับครูพิม สังคมทุกวันนี้ผู้คนต่างขาดน้ำใจไมตรี แก่งแย่งแข่งขันกัน ถ้าทุกต่างรู้ว่าเราอยู่โดยพึ่งพาอาศัยกันก็คงดีครับ ครู เทพธัญญ์แวะมาสวัสดีครับครู
25 ตุลาคม 2551 13:14 น. - comment id 907370
ถ้าโลกไม่แปรไปก็คงจะดีนะคะ ที่สิ่งดีๆ คงอยู่เสมอไป แต่ก็นะ ทุกสิ่งล้วนหนีไม่พ้นกฎธรรมชาติ ก็เป็นอนิจจังเนาะ
25 ตุลาคม 2551 18:32 น. - comment id 907459
25 ตุลาคม 2551 18:35 น. - comment id 907462
25 ตุลาคม 2551 18:37 น. - comment id 907464
25 ตุลาคม 2551 19:30 น. - comment id 907480
lสวัสดีครับ ครูพิม
ผมเห็นด้วย...ความดีและความรักจะถูกจดจำ
นานเท่านานไม่เว้นความเลวก็จะถูกบันทึกด้วย
ด้วย ผมมีข้อความที่อ่านเจอว่า..............
' Time steals away our youth,our friends,
our days, whenwe die, all that live onof us is the love we have given to others."
และอีกทั้งความถูกต้องและความดีต้องไปในทิศทางเดียวกันครับ
25 ตุลาคม 2551 19:37 น. - comment id 907484
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
