....นางสีดาลุยไฟ

"เพชรสังคีต"

สีดาลุยไฟ
๏ จะผ่อนผันฉันใดนะอกเอ๋ย
ว่าไม่เคยชมชิดพิศมัย
ตั้งแต่วันจากพรากภูวไนย
มิเคยหลงน้ำใจทศกัณฑ์
แต่เคียดแค้นจนแทบชีวาวาย
จนได้ผูกคอตายในสวนขวัญ
ดีแต่หนุมานชาญฉกรรจ์
มาช่วยไว้ได้ทันจึงไม่ตาย
ทั้งทัดทานทั้งถวายสไบแหวน
ว่าปิ่นภพลบแดนแสนหมองหมาย
รักสีดาสายสมรไม่คลอนคลาย
น้องก็ยังระแคะคายในวานร
กระทั่งหล่อนได้หาวเป็นดาวเดือน
ด้วยมิเลือนคำหลังที่สั่งสอน
ให้ปลื้มเปรมปรีดีมีสุนทร
โอ้พระจอมบวรไม่ทอดทิ้ง
แต่พระได้สีดากลับมานี้
ยังอัดอั้นตันฤดีด้วยเกรงกริ่ง
น้องก็หวั่นจิตคิดประวิง
พระจะว่าสุงสิงกับกุมภัณฑ์
จำกูจะแสดงความบริสุทธิ์
ให้แจ้งสิ้นยมมนุษย์แลสวรรค์
จึงมีพระเสาวนีย์ไปโดยพลัน
ให้สุมไฟไม้จันทน์ขึ้นทันที
ผ้าขาวผูกเป็นโรงบูชากูณฑ์
ปรากฏเกียรติให้ไพบูลย์ไอศูรย์ศรี
แม้สีดาสัตย์จริงในวจี
อย่าได้ร้อนอัคคีระคายเคือง
แม้ผิดคำเคยได้ถวายสัตย์
ให้วิบัติบรรลัยไปเป็นเนื่อง
เห็นเพลิงช่วงโชติโรจน์เรือง
ก็ย่างเยื้องฝ่าควันไปทันใด ฯ
๏ เดชะความสัตย์อธิษฐาน
จะร้อนเบื้องบทมาลย์ก็หาไม่
มีสุวรรณโกมุทอำไพ
เกิดขึ้นที่ในกองกูณฑ์
ทุกก้าวพระลักษมีที่เยื้องย่าง
เพลิงดับเป็นทางอย่างสิ้นสูญ
พระนารายณ์เปรมฤทัยไพบูลย์
สิ้นกินแหนงคำทูลนางสีดา ฯ
๏ ฝ่ายเทพไท้เทวาทุกราศี
แสนปรีดีด้วยประจักษ์เป็นหนักหนา
บ้างตบหัตถ์ฉัดฉานสะท้านมา
บ้างก็โปรยมาลาถวายพระพร
บำเทิงองค์เทวราชนารายณ์
บำเทิงองค์อรทัยสายสมร
บำเทิงองค์พระลักษณ์ภูธร
บำเทิงสุนทรทั้งแดนไตร ฯ
*******************************************
๏ เพชรสังคีตตั้งจิตคิดเขียน
จะมีใจล้อเลียนก็หาไม่
หวังเจิมจันทน์วรรณคดีไทย
ให้เฟื่องฟุ้งจรุงใจไปชั่วกาล ฯ
*******************************************
๑๐:๐๔ ๔/๑๐/๒๕๕๑