เมื่อวันวานผ่านไปจำได้ไหมคนดี เสียงนั้นเหมือนดนตรีเส้นสาย ใครหนอช่างฝังใจในอารมย์ขมขื่นไว้ ฝังในใจคล้ายต้องการฝันกลับมา ความรักใช่แต่จะจรรโลงโลกให้งดงามเท่านั้น แต่ก็ส่งผลให้โลกกลายเป็นนรกของคนเป็นได้เช่นกัน ความรักหากมิยึดติดมั่นกับความใคร่ผูกพันธ์ ความรักนั้นคือมิตรภาพที่ยั่งยืน เสียดายตามหารักไม่ถูกทางอย่างฝัน คิดว่าใจเขาใจเราคงเช่นกัน มิยั่งยืนนานกาลเวลามาแย่งทำลาย เสียเวลารักใคร่เสียเยื่อใยสัมพันธ์
20 กันยายน 2551 13:52 น. - comment id 897431
ความสุขแค่เอื้อม จงอภัยไม่โกรธคิดโทษเเค้น หากฝังแน่นตราไว้ใจเศร้าหมอง เขาก็ใจเราก็ใจในทำนอง โปรดจงตรองใครทุกข์สุขกว่ากัน หรือว่าเขาปรารถนามาลวงโลก ทำเธอโศรกไหม้ขมตรมเสียขวัญ มาหลอกเธอให้ช้ำซ้ำจาบัลย์ เป็นเช่นนั้นควรโทษโกรธกันจริง ถ้าหากเขาเศร้าใจไม่น้อยนิด แม้รู้ผิดควรอภัยให้ทุกสิ่ง ความสุขใจให้บังเกิดเลิศดีจริง ดีกว่าทิ้งกาลเวลามาเจ็บใจ
20 กันยายน 2551 16:07 น. - comment id 897478
ฟังถ้อยคำตัดพ้อ..ท้อมากไหม ฟังห้วงใจ..คร่ำครวญ..ชวนโศกศัลย์ เมื่อวันวาน..สุขแท้.งแม่จอมขวัญ พรุ่งอีกวัน..ทุกถม..ตรมสิ้นดี... หากเธอคนที่เรารัก มีความสุข ก็ขอให้พี่..จงมีสุขด้วยเถิด.. แม้นจะยากสักหน่อย. แต่นั่น.งก็คือคนที่เรารัก..มิใช่หรือ??? รักที่แท้จริง...ใยต้องการครอบครองเล่า