ฉกรรจ์แห่งวัย กอบเก็บบางสิ่งเอาไว้ในความฝัน บนเส้นทางที่เรามาพบกัน เหงาผลักไสคืนวันอย่างเดียวดาย จะบ้ากันไปถึงไหน ครุ่นค้นหาสิ่งใดเล่าจุดหมาย แผ่วลมใจโดดเดียวเปลี่ยวความตาย บางสิ่งกำลังสลายในสำนึก โลกยังเดียวดายอยู่เหมือนเก่า แสงแดดเช้ายังอุ่นไอในรู้สึก บางโศกเศร้าเหงาเปลี่ยวเดียวดายลึก โลกผนึกความฝันวันเวลา เหนื่อยไหมคนดี ในท่ามกลางวิถีอันโหยหา จากรอยยิ้มผลัดเห็นเป็นน้ำตา ชื่นชีวาดอกไม้และสายลม ปรารถนาสิ่งใด ท่ามกลางตะกอนใจที่ทับถม โลกจะบิดเบี้ยวหรือกลม คำตอบในสายลมยังโบกโบย ..................... โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 30 ส.ค. 2551 17:06 น. - ID 118411 
1312
0
0
31 สิงหาคม 2551 01:10 น. - comment id 891392
.....ถึงนู๋จะบ้า แต่ก็น่าร๊ากกกกกก...
31 สิงหาคม 2551 09:39 น. - comment id 891435
ถึงจะบ้า แต่ว่าไม่โง่ค่ะ
31 สิงหาคม 2551 20:29 น. - comment id 891520
สำนึกในความเหงาและเปล่าดาย เป็นความเหงาที่ล้ำลึก ยากจะเข้าถึง
2 กันยายน 2551 00:08 น. - comment id 891784
ในความหมาย ว่าโลกยังเดียวดายเหมือนอย่างเก่า ในยุ่งเหยิง, แย้มยิ้มก็พิมพ์เงา ซ่อนความเศร้าลบรอยแห่งน้ำตา จะว่าบ้า ก็ว่าไป ก็จริงจริงแหละใช่, ในความบ้า โลกเดียวดาย, คนเดียวดาย, ใจชินชา แหละทั้งเราปรารถนาความบ้า...(อะไร)... ไม่ได้หายสาบสูญไปไหนครับ ยังมาวิ่งเล่นอยู่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
