"ผู้เฒ่า...เฝ้าควาย"

นาคะพรรณ

-บทนำ-
ปั้ง!!!..........................................
เสียงปืนดัง กึกก้อง สนั่นไพร
กลิ่นควันไฟ คละคลุ้ง เดือนฉาย
เนื้อตัวสั่น พรั่นพรึง มึงยังไม่ตาย
สาบไอ้ลาย ยังคงอยู่ คู่พงไพร
.................................................
ย้อนคิดถึง เรื่องราว ที่เล่าขาน
ถึงวันวาน บ้านป่า ถิ่นอาศัย
ฟังผู้เฒ่า เล่าเรื่อง รอบกองไฟ
กลางพงไพร ไอดิน กลิ่นฟืน
ณ วันหนึ่ง แสงอาทิตย์ อัสดง
แลลับลง ปลุกขุนเขา ตื่นฟื้น
เรียกเดือนดาว ประจำยาม หยัดยืน
วิหคคืน จับคู่ บินสู่รัง
สุมฟืน ก่อไฟ ให้วัวควาย
ปืนสะพาย แนบชิด ติดแผ่นหลัง
ลมหวีดหวิว ทิวไผ่ ร้องไห้ดัง
ผู้เฒ่านั่ง สูบยา ส่ายตามอง
พระจันทร์ฉาย ลมไหว ใบไม้หวั่น
เกราะคอสั่น ลั่นรัว วัวควายร้อง  
ลุกขึ้นพลัน ใจสั่น หันปืนส่อง
จิตจับจ้อง ย่างก้าว เดินเท้าเบา....
โธ่!...ไอ้ด่าง สั่นระริก กระดิกหาง
มึงอย่าขวาง ทางปืน เดี๋ยวกูเป่า
คำทักทาย สั่นเครือ จากผู้เฒ่า
คลายทุเลา หวาดกลัว ตัวตาย
เงียบสงัด ทึบรก พอตกดึก
ดำดิ่งลึก ข่มขวัญ ฝันสลาย
ฉุดกระชาก ลากวิญญาณ จากความตาย
ไอ้เสือร้าย พาดกลอน ย้อนกลับมา  
ฉีกความเงียบ เรียกความตาย ควายตื่น
ไอ้ด่างยืน เห่าลัั่น ขวัญผวา
นกการ้อง ก้องไพร ทั่วนภา
กลิ่นนักฆ่า เจ้าป่า จอมราชัน
ประทับปืน รุกฆาต ขึ้นพาดบ่า
ประจันหน้า จ้องตา ให้อาสัญ
ประทับเขี้ยว กัดควาย ดึงดัน
เหนี่ยวไกพลัน ตกตะลึง มึงตาย!....
ปั้ง!!!..........................................
เสียงปืนดัง กึกก้อง สนั่นไพร
กลิ่นควันไฟ คละคลุ้ง เดือนฉาย
เนื้อตัวสั่น พรั่นพรึง มึงยังไม่ตาย
สาบไอ้ลาย ยังคงอยู่ คู่พงไพร
-บทสรุป-
ครืน!!!..........................................
เสียงเครื่องยนต์  อึกทึก  กึกก้อง
คนโห่ร้อง  เฮฮา  ปราศรัย
กลิ่นน้ำมัน  พวยพุ่ง  เปลวไฟ
เสือจากไป  ไร้ผู้เฒ่า.....เฝ้าควาย
ปล.แด่คุณทวดที่จากไปนานแล้ว 
แต่เรื่องเล่า แสนสนุก	ยังคงอยู่เสมอ