ฉันฟัง เสียงมดเดินในป่า กว่าพันหมื่นเท้าก้าวย่ำลงบนใบไม้แห้ง กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ ระงมไปทั่ว ดั่งทหารที่เคลื่อนทัพนับพันหมื่นใต้เงาแมกไม้ เพ่งพินิจให้ดี กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ ไม่มีใบไม้ใดที่หยุดนิ่งบนผืนพื้น จึงรู้ว่าป่าสั่นไหว พอสำนึกได้ก็อนาทใจ สองเท้าที่ใหญ่ และโตกว่านับร้อยพันเท่านี้ ช่างแผ่วเบา เหมือนไม่เคยเหยียบลง ให้แผ่นดินสะเทือนเลย แม้สักครึ่งครั้ง
เจ้าขาว 19 ส.ค. 2551 00:22 น. - ID 118107 
2045
2
0
19 สิงหาคม 2551 01:40 น. - comment id 887493
เยี่ยมเลยครับ ถ้าฝูงมดที่ได้รับสารพิเศษ แล้วกลายพันธุ์เหมือนหนัง กลายเป็นมดยักษ์ ก็คงทำให้สะเทือนดังยิ่งขึ้น
19 สิงหาคม 2551 02:26 น. - comment id 887503
ขนาดเสียงมดนะนั่นน่ะ อิอิ แวะมาแซวดึกๆ เจ้าคะ
19 สิงหาคม 2551 08:15 น. - comment id 887516
อ่ะ จึ้ย น่ากลัวจัง อิอิ
23 มิถุนายน 2555 10:50 น. - comment id 1236533
วันนี้เข้ามาดูกลอนที่เขียนไว้นาน จึงผ่านมาดูเจ้าขาว สบายดีฤๅ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
