ในโลกของฉัน... กลางคืนอาจเปลี่ยนเป็นกลางวัน ได้ทุกเวลา ฉันแอบเก็บดวงดาวมาจนหมดฟ้า ซุกไว้ใต้หมอนรอเวลา ที่จะฝันดี ในโลกของฉัน... เราสองคน ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่ หันไปเมื่อไร ก็พบสายตาเธอทุกที ไม่มีใครเข้ามาแทนที่...ตรงกลางใจ ในโลกของฉัน... ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือแค่สิ่งที่ฉันฝันใฝ่ จะมีเธอ..อยู่ในโลกใบนี้เสมอ ร่ำไป ไม่เคยมีวันใด ที่ต้องห่างไกลเธอสักวัน ไม่...ฉันไม่อยากก้าวออกมา... เพื่อพบว่าโลกภายนอกเหว่ว้า...ไม่เหมือนที่เคยฝัน ในโลกความจริง...ที่ไม่อาจบันดาลอะไรได้ตามต้องการ ความจริงที่ว่าโลกใบนี้เป็นของเธอกับเขาคนนั้น... ..และเป็นโลกที่ไม่เคยมีฉัน...อยู่เลย..
9 มีนาคม 2545 21:35 น. - comment id 39574
เพราะจัง.....ถ้าโลกของความฝันเป็นอย่างนี้ ก็ไม่อยากออกมาจากความฝันเลยเนาะ
9 มีนาคม 2545 22:19 น. - comment id 39590
เหงาจังเลยเจทท์..แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เพื่อนเลือกแล้วนี่จ๊ะ..ยังไงก็อย่าเพิ่งท้อสะก่อนล่ะ อย่าลืมนะว่ามีเล่อยู่ทั้งคน
10 มีนาคม 2545 01:45 น. - comment id 39608
กลอนบทนี้ เสี้ยวชอบจริงๆนะ คล้ายๆบท ฝันของฉัน ของเสี้ยวเลยค่ะพี่เจทท์ แต่ของพี่เจทท์เพราะกว่าของเสี้ยวเยอะเลย
10 มีนาคม 2545 03:42 น. - comment id 39623
ง่ะ... อยากจะไปอยู่ด้วยคนนุงจิ....
11 มีนาคม 2545 15:38 น. - comment id 39811
...ถ้าฝันแล้วทำให้สบายใจก็ดีเน๊อะ ฝันให้เยอะๆ แต่อย่าลืมวิถึแห่งความเป็นจริงหล่ะ..
17 มีนาคม 2545 11:17 น. - comment id 41104
อ่านกลอนเจทท์แล้ว ทำให้นึกถึง กลอน ..โลกใบเล็กของฉัน.. ที่ผมเขียนไว้ตั้งกะตอนเพิ่งเข้ามาที่นี่ ..ไม่รู้เจทท์เคยอ่านรึยังน้อ ..อ่านของเจทท์แล้ว รู้สึกดีครับผม ^__^
10 ธันวาคม 2546 11:38 น. - comment id 145129
ขออยู่ในฝันปลายทาง ขอเดินตามทางฟากฟ้า ขอเพียงเธออยู่เยียวยา ขอบอกลาเธอเลิร์ฟยู