เดียวดายหมายใดเล่าหนาวมนุษย์ มิสิ้นสุดทุกข์ตรมระทมหมอง เวียนว่ายวนซ้ำน้ำตานอง คนครรลองครองช้ำกระหน่ำชีวิต เบื่อหน่ายโศกเศร้าร้าวระบม ถาถมจมปลักตามติด หยาดน้ำใจใครเล่าดั่งน้ำทิพย์ ให้จารจิบตราบวันตายหมายจำ ฤดูกาลสุดท้ายแห่งดวงจิต ลมหายใจน้อยนิดน้ำตาร่ำ รอน้ำค้างใจหยาดสายหมายพรมพรำ ดั่งธารธรรมชีวิตลิขิตพรหม ฤาเพียงรอพ้อสิ้นทั้งดินฟ้า เปล่าดายปรารถนามิสม ท่ามทะเลโลกย์โศกตรม เหนือระทมลบรอยจำ..ในรอยใจ..ไปนิรันดร์...!