ใครจะเดินผ่านไปมาอย่างไร เขาไม่สนใจใคร เสียงนินทายังคงก้องในหู แม้ผู้คนทั้งหลายจากไปแล้ว ฉายาของเขาคือยาจก ร่อนเร่พเนจรไ้ร้จุดหมาย ยามเหนื่อยล้าล้มตัวลงนอน ใต้ต้นไม้, ป้ายรถเมล์, ฟุตบาต เป็นที่นอนชั้นดีเลิศ ร่างกายเกิดมาเพื่อนอนหลับ หยุดพักเรื่องราวสับสน แม้บางครั้งเป็นคราวซวย เมื่อมีใครบางคนมาไล่ ยาจกจากไปโดยดี ไม่มีคำบ่น นอกเสียจากใบ้หน้าเปื้อนยิ้ม