ประสบการณ์แต่อดีตจึงขีดเขียน นานจำเนียรแต่กาลก่อนย้อนสมัย ความคิดเห็นที่บอกออกจากใจ ว่าเขาเป็นอย่างไรในอุรา ไม่มีใครเขียนอย่างไหนได้แคล่วคล่อง เขาจะต้องติดใจคิดใฝ่หา จึงกล้าเขียนสิ่งนั้นกลั่นออกมา ตามวาจาพฤติกรรมทำให้เป็น หากไม่เคยคิดอะไรมาก่อนนี้ จะเขียนได้อย่างไรนี่ที่ซ่อนเร้น สิ่งที่เขียนจึงบอกเขาทุกเช้าเย็น ว่าเจ้าเป็นเช่นนี้จริงทั้งหญิงชาย กลอนจึงบอกอะไรในความคิด ถูกหรือผิดหาได้กลัวหัวหดหาย เขียนอย่างไรใจเช่นนั้นไม่ต้องทาย กลอนมากมายบ่งบอกออกชัดเจน
วรางค์ 2 มิ.ย. 2551 14:14 น. - ID 115647 
2847
1
0
2 มิถุนายน 2551 14:23 น. - comment id 856353
ฮี่ๆ...ป กำลังเขียนกลอนเรื่อง ควาย อยู่เลยค่ะ สงสัยว่าจะมีประสบการณ์เป็นควายมาก่อน แต่คงเป็นชาติที่แล้ว เลยยังไม่ลืมสัญชาติ ตัวเอง
2 มิถุนายน 2551 14:45 น. - comment id 856364
เจอพวกกะล่อน..กลอนเล่นกลซะง้านนนน
2 มิถุนายน 2551 14:46 น. - comment id 856365
น่าสนใจครับ...อิอิ... ป.ล. ฝากเจ้าของกลอนถึงคุณ ป.ด้วยไปกินไรมา.. เห็นดุดันเป็นพิเศษ..แสดงว่าไปกินข้าวในที่ประท้วงมาแน่เลย....ฮาๆๆๆๆๆ
2 มิถุนายน 2551 14:51 น. - comment id 856368
:)
2 มิถุนายน 2551 15:17 น. - comment id 856381
โหๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเพื่งอ่านผมน๊าๆๆๆ ให้เขียนใหม่ก่อน
2 มิถุนายน 2551 16:17 น. - comment id 856416
สนุกกันใหญ่...อิอิ แต่เห็นด้วยบางส่วนนะคะ...บางครั้งเราก็หยิบยกเหตุการณ์ของคนอื่นหรือ สิ่งรอบตัว ที่เราอาจไม่เคยข้องเกี่ยวมาเขียนเป็นกลอนได้ค่ะ...มันขึ้นอยู่ที่จินตนาการอันเจิดจ้าด้วยอ่ะค่ะ...
2 มิถุนายน 2551 20:49 น. - comment id 856497
อ่านใจอัลมิตรา ได้ความว่ากระไร บ้างคะ
2 มิถุนายน 2551 21:08 น. - comment id 856519
ขออนุญาตคุณวรางค์ ถึงลุงเบอร์ ๓ ค่ะลุงๆ ไม่ชอบเหรอข้าวฟรีไง น้ำก็ฟรี ลุงยัง ชอบเลย แอบหนีประชุมไปประท้วง
ว่าแต่..ผีเข้า ออกแล้วยังนิ
3 มิถุนายน 2551 09:12 น. - comment id 856664
แน่นอนคะ สำนวนกลอนคือหน้าต่างหัวใจของคนเขียน เฝ้าติดตามอ่านหลายๆสำนวน ก็จะรู้เองว่าเขาเป็นคนอย่างไร ยิ่งเรื่องความรักเห็นได้ง่ายที่สุดคะ แม้จะเขียนเรื่องอื่นบ้าง.. แต่ในที่สุดก็ไม่พ้นหรอกนะคะ
3 มิถุนายน 2551 16:03 น. - comment id 856816
ทายใจผมบ้างสิครับ..
4 มิถุนายน 2551 00:04 น. - comment id 856979
ผมอยากให้มีสมาชิกแบบคุณเยอะๆในบ้านกลอนแห่งนี้ ...อ่านบทกวีด้วยจินตนาการ ...อ่านบทกวีแล้วนึกถึงอารมณ์ผู้เขียนว่าเป็นอย่างไร ...อ่านบทกวีแล้วรู้ว่าผู้เขียนซุกซ่อนสิ่งใดไว้ ....อ่านบทกวีแล้วเคลิบเคลิ้มไปตามจินตนาการของผู้เขียน ....อ่านบทกวี มิใช่อ่านผู้ที่เขียนมันขึ้นมา ....ผมว่าน่ะ บางทีบทกวีโดนใจแม้เพียง วรรคเดียวก็ต่อยอดจินตนาการ....ไปได้อีกไกลโข ...คุณว่าอย่างนั้นหรือเปล่า.... ขออภัยครับ ยาวไปนิด นานๆจะเห็นคนคิดแบบนี้สักคน ชื่นชมและขอบคุณครับ
4 มิถุนายน 2551 13:47 น. - comment id 857179
คุณวรางค์ ยินดีด้วยกับความคิดเรื่องกลอนที่สื่อใจคน เพราะผมเองอ่านๆกลอนแล้ว รู้สึกเช่นกัน ใครแต่งยังไงมา คิดอะไรอยู่ กำลังจ่อมจม อยู่กับสิ่งใด หรืออาจหมกมุ่นกับสิ่งใดตามใจพิเศษย่อมสื่อเอาตรงนั้นมาปั้นแต่งเป็นกลอนแล้วหาสัมผัสพ้องไปตามเกณฑ์ ผมเคยคิดจะเขียนกลอนแบบนี้เหมือนกัน แต่โชคดี ที่คุณเขียนมาเสียก่อน ขอบคุณที่เขียนมา และคิดตรงกัน คุณค่ากลอนแท้จริง มันมีหลายอย่าง อักษรเป็นเพียงสื่อของขณะจิต ครับผม
21 มิถุนายน 2551 16:40 น. - comment id 864379
อาจไม่แน่นอนนัก.. เพราะบางคนในบ้านกลอนนี้... เราอ่านกลอนเขานะ นึกภาพว่าเขาต้องโรแมนตก หวานซึ้ง ตรึงใจ แต่จริง ๆ ความเป็นตัวเขา ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาเขียนเลย แม้แต่นิดเดียว... (เขาอาจจะมาผ่อนคลายอารมณ์ แค่นั้นเองแหละ นะ นะ จริง ๆ .....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
