๏ เวิ้งน้ำไล่น้ำทีละนิด รุกคืบความคิดสนิทสนม น้ำซึมรอยทรายแล้วจ่อมจม ทับรอยอารมณ์ผลึกภวังค์ ๏ ชื้นทรายดูดซับรับน้ำสาด บางครั้งเกรี้ยวกราดกลืนความหวัง บางคราช้าเฉื่อยดั่งชิงชัง จากอีกฟ้าถึงอีกฝั่งไม่รั้งรอ ๏ เปลือกหอยเกลื่อนหาดกระจัดกระจาย ริ้วน้ำซัดสายสำแดงส่อ- ชีวิตอีกชีวิตน้ำตาคลอ ไร้ชีวิตสืบต่อลมหายใจ ๏ ผืนทรายโอบซับรับสมดุล ปลอบแมงกะพรุนด้วยหวั่นไหว หย่อมขาวแมงกะพรุนสงบใน- เวิ้งน้ำรุกไล่ผืนทรายชื้น ๏ แมงกะพรุนใหญ่น้อยแนบทรายอุ่น พะเยิบพะยาบเย็นหยุ่นมิได้ฝืน ชีวิตอีกชีวิตที่กลับคืน อยู่กับผืนแผ่นน้ำและแผ่นทราย ๏ ระลอกคลื่นรุกน้ำทีละนิด ตกผลึกความคิดและความหมาย ชีวิตต่อชีวิตที่ตกตาย ไม่มีอะไรเลวร้ายเป็นธรรมดาฯ .............................................. อาทิตย์ ๒๕ พฤษภาคม ๒๕๕๑ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์
27 พฤษภาคม 2551 19:45 น. - comment id 854348
แมงกะพรุนเนี่ยอร่อยดีนะค่ะ อิอิ (ชื่นชมในผลงานค่ะ)
27 พฤษภาคม 2551 20:14 น. - comment id 854370
:) อยากทานเย็นตาโฟขึ้นมาทันใด
27 พฤษภาคม 2551 22:05 น. - comment id 854452
ที่อาจยังต้องต่อสู้และสู้ต่อ
28 พฤษภาคม 2551 14:51 น. - comment id 854668
โห...ลึกซึ้งละเอียดอ่อนจัง โคลอน ก็อยากจะเขียนกลอนที่ใช้สัญลักษณ์ ไม่ว่าจะเป็น ธรรมชาติ หรือ สิ่งของ แทนความรู้สึกนึกคิด ออกมาเป็นบทกลอน ให้สวยงามดูบ้าง กำลังพยายามมองทุกอย่างให้ลึกๆอยู่อ่ะค่ะ เผื่อจะได้ปรัชญาสอนชีวิตจากธรรมชาติ มั่งเนาะ
29 พฤษภาคม 2551 10:55 น. - comment id 854846
เขียนดีมากครับ ขอคารวะ..
1 มิถุนายน 2551 23:26 น. - comment id 856120
เขียนกลอนไม่ออกเลยค่ะ มัวแต่คิดถึงยำแมงกะพรุน55555